مجموعه ی امیر چخماق

به نام خدا

میدان امیر چخماق یزد

امیرچخماق میدانی در شهر یزد است که در زمان تیموریان ساخته شده و شامل بازار، مسجد، تکیه و دو آب انبار می باشد. این میدان از همان ابتدا یکی از میدان های اصلی شهر بود که مردم برای مراسم های مختلف در آن جمع می شدند. میدان امیر چخماق و بناهای اطرافش از برجسته ترین مجموعه های تاریخی و گردشگری شهر یزد است.

در قرن ۸ حاکم شهر یزد، امیر جلال الدین چقماق تصمیم می گیرد که برای رونق بیشتر یزد مجموعه ای شامل مسجد، بازار و … را دراین گوشه ای از شهر بسازد. در سال ۱۳۳۰ تکیه امیر چخماق، در سال ۱۳۴۲ مسجد امیر چخماق و در سال ۱۳۸۵ ب انبار آن  در لیست آثار ملی ایران قرار گرفتند. این میدان که نماد شهر یزد به حساب می آید در امتداد خیابان سلمان فارسی قرار دارد و مسیرش ماشین رو است ولی قرار است که به زودی برای حفظ این مجموعه تاریخی به پیاده رو تبدیل شود. اخیرا نمای این میدان با حوض و مجسمه های مسی بسیار جذاب تر و باشکوه تر شده است. در گوشه ای از این میدان نخل بزرگی را می بینید که از زمان صفویه در این محل قرار دارد و از آن در مراسم محرم استفاده می شود.

 

 

 

مسجد امیر چخماق

در ضلع جنوبی این میدان مسجد امیر چخماق در سال ۸۴۱ هجری ساخته شد. زیبایی و بزرگی این مسجد تا حدی است که بعد از مسجد جامع یزد دومین مسجد مهم یزد است. گنبد مسجد خمیده و ترکدار است و با کاشی های سبز رنگ پوشیده شده است و در اطراف آن کتیبه ای به خط کوفی قراردارد.

بازار حاجی قنبر

در دوران پهلوی با ساخت خیابان شاه، بازار حاجی قنبر یزد که ستون فقرات شهر قدیمی یزد را تشکیل می دهد به دو قسمت تقسیم و بعضی از قسمت هایش خراب شد. به این بازار تاریخی که بروید رونتق بخش شمالی آن نسبت به قسمت های دیگر را کاملا حس می کنید. بیشترین کالاهایی که در این بازار به فروش می رسد پارچه، شیرینی های یزدی، طلا و فرش است.

آب انبار امیر چخماق

آب انبار امیر چخماق که قدمتش به  دوره صفویه برمی گردد در کنار بازارچه حاجی قنبر قرار دارد و در سال ۱۳۸۵ تبت ملی شده است. این میدان در کل سه آب انبار داشته که امروز فقط دوتای آن باقی مانده است.

 

تکیه امیر چخماق

تکیه امیر چخماق در شرق میدان امیر چخماق قرار دارد و  ورودی آب انبار در یکی از غرفه‌های ضلع غربی تکیه است. تکیه در واقع جایی با غرفه های بسیار است که مردم در هنگام مراسم عزاداری در آن جمع می شوند. در قرن سیزدهم این تکیه با دو مناره بزرگ بر سردر بازار ساخته شد.

میدان جمهوری ارمنستان

به نام خدا

میدان جمهوری در ایروان | Republic Square in Yerevan

کشور ارمنستان جاذبه های دیدنی متعددی وجود دارد، به طوری که وقتی به این کشور سفر می کنید تجربه خاطره انگیزی برایتان ساخته می شود. یکی از این جاذبه ها که بسیار هم معروف است، میدان جمهوری ایروان است. این جاذبه ی دیدنی به طوری امضای شهر ایروان است و وقتی نام این شهر گرجی را جستجو می کنیم، به نمایش می آید. در گذشته نام میدان جمهوری ایروان، میدان لنین بود، طراحی میدان توسط معمار ارمنی به نام Alexander Tamanyan  در سال ۱۹۲۴ انجام گرفت و تا سال ۱۹۵۸ تکمیل شد.

همانطور که گفتیم میدان جمهوری ایروان یکی از مهمترین و معروف ترین جاذبه های شهر ایروان است که جاذبه های متعددی را در خود جای داده است. این میدان دارای طراحی زیبا و پیچیده ای به شکل بیضی است، به طوری که نظر همه را به خود جذب می نماید. این میدان زیبا در تابستان ها نمای دیگری پیدا می کند زیرا در روبروی موزه، فواره های موزیکال روشن می شود. در جشن های ملی، در این موزه غوغایی پا برجاست زیرا مراسم های بسیار در آن اجرا می گردد و مردم ارمنستان، در آن جا جمع خواهند شد. مردم ارمنستان، جشن ها و اعیادشان را به خوبی برپا می کنند. به طوری که در این موزه زیبا می توانید رقص آتش بازی و دیگر کار هایی که آنجا انجام می شود را ببینید. مهمترین دلیلی که موجب اهمیت این جاذبه در ایروان شده نیز اجرای مراسم های مهمی از جمله رژه نظامی در روز استقلال ارمنستان هرساله در این مکان برگزار می شود.

مختصری از تاریخ میدان جمهوری

همانطور که می دانید ارمنستان برای سالهای زیادی تحت تصرف جماهیر شوروی بوده است، در دوران اتحاد جماهیر شوروی، عصر بازسازی برای تمام کشورهای اتحاد جماهیر شوروی به شمار می‌رفت که ارمنستان نیز از این امر مستثنی نبود.در سال ۱۹۲۶ موضوع بازسازی میدان جمهوری ایروان در دستور کار قرار گرفته و در سال ۱۹۵۲ این پیشرفت ادامه داشت. معماری که بر روی بنای میدان جمهوری کار می کرد آلکساندر تامانیان بوده و به دلیل انقلابی که در شهر پتروگراد رخ داده بود به شهر ایروان نقل مکان کرده بود. اولین نقشه‌ی بازسازی ایروان در سال ۱۹۲۴ کشیده شد، که در آن توجه خاصی به ساخت این میدان داشتند. اگرچه بخش عظیمی از نقشه‌های تامانیان غیر قابل اجرا و سخت به نظر می‌رسیدند، اما با تمام این اوصاف این میدان ساخته شد. تمامی تکیه‌‌خانه‌ها، رستوران‌ها و حمام‌ها تخریب شدند و جای خود را به ساختمان‌های جدید دادند.

برای ساخت ساختمان های جدید در این از معماری های برتر جهان استفاده شد. این میدان را سابقا با نام میدان لنین(Lenin) می‌شناختند. به این دلیل که در سال‌های قبل مجسمه‌ای از یک انقلابی مارکسیست روسی به نام لنین (Lenin) در آن وجود داشت که خرد و سیاستش منجر به انقلاب روسیه در سال ۱۹۱۷ شد. این مجسمه نیز توسط هنرمند برجسته شوروی Sergei Merkurov ساخته شد و در قسمت جنوبی این میدان بیضی شکل قرار گرفت. در نوامبر سال ۱۹۴۰ و همزمان با بیستمین سالگرد جمهوری ارمنستان شوروی از این مجسمه که توسط دو معمار برجسته به نام‌های Natalia Peremuzova و Levon Vartanov طراحی شده بود، رونمایی کردند. این مجسمه یکی از منحصر به فردترین ساخته از لنین بوده که پس از انقلاب ارمنستان از میدان جمهوری ایروان برداشته شد و در حیاط موزه‌ی تاریخ ملی نگهداری می‌شود.

 

ادامه نوشته

تالار ملی اپرا

به نام خدا

تالار اپرای ایروان (Yerevan Opera Theatre) یا خانه اپرا از آن دست مکان های دیدنی ایروان است که مسافران تور ارمنستان برای یک بار هم که شده باید آن را ببینند. ساختمان اپرا ایروان معماری بی‌نظیری دارد و یکی از زیباترین و منحصربه‌فردترین ساختمان‌های شهر به حساب می‌آید. این ساختمان را می‌توانید از محل کاسکاد هم مشاهده کنید. تالار اپرای ایروان مایه افتخار ارمنی‌ها است؛ نه تنها به خاطر اهمیت بالای فرهنگی و جایگاه رفیعش در میان مردم، همچنین به این خاطر که این ساختمان یک شاهکار معماری است. خانه اپرا با صحنه خارق‌العاده‌اش، زیبایی طراحی کلاسیکش، راهروها و آمفی‌تئاترش، یک نماد مدرن فرهنگی برای شهر پایتخت و البته کل کشور است. بازدید از این مکان همچنین به بازدیدکنندگان خارجی این فرصت بی‌نظیر را می‌دهد که با چهره هنری و فرهنگی این سرزمین بیشتر آشنا شوند.

یکی از بخش‌های جالب‌توجه مجموعه تالار اپرای ایروان، میدان آزادی یا میدان استقلال است. از سال 1988 به این سو این میدان مکانی برای تجمع مردم برای بیان اعتراض‌ها، خواسته‌ها و نظرهایشان و گاهی اوقات در زمان‌های مختلف درگیری با نیروهای پلیس بوده است. امروزه این میدان مکانی عالی برای مسافران تور ارمنستان برای آشنا شدن با مردم محلی و نحوه زندگی آنها، گفتگو با آنها، دیدن رهگذران و کمی استراحت برای تجدید قوا برای رفتن به یک مکان دیدنی دیگر است.

 

 

 

 

 

مجسمه‌های شاعر بزرگ ارمنی، هوهانس تومانیان و همچنین آهنگساز معروف، آلکساندر اسپندیریان در میدان آزادی قرار گرفته‌اند. این دو شخص هم در بین ارمنی‌ها و هم در بین بسیاری از مسافران تور ارمنستان معروف و شناخته‌شده هستند. تالار اپرای ایروان به افتخار آلکساندر اسپندیریان نامگذاری شده است. طراح خانه اپرا و مجسمه‌هایی که در اطرافش قرار گرفته‌اند، معمار مشهور بین‌المللی، الکساندر تامانیان بوده است. طراحی و ساخت این بنای خیره‌کننده چندین سال به طول انجامید؛ ساخت تالار اپرای ایروان بعد از حدود 20 سال کار بی‌وقفه و تلاش‌های پر ثمر در سال 1953 به اتمام رسید.

 

Tatev صومعه

به نام خدا

صومعه تاتو (Tatev) ، یکی از مکان های دینی ایروان ، صومعه ای است مرتبط به کلیسای حواری ارمنی ، متعلق به سده نهم میلادی که در 250کیلومتری جنوب شرقی ایروان ، نزدیکی روستای "تاتو" در استان "سیونیک" قرار دارد . صومعه تاتو مجموعه ای از 3 کلیسا می باشد

که در سال 1995 میلادی به عنوان میراث فرهنگی جهانی یونسکو ثبت شده است . در سده های چهاردهم و پانزدهم میلادی ، میزبان یکی از مهمترین دانشگاه های قرون وسطی ارمنستان به نام "دانشگاه تاتو" بوده است . دانشگاه تاتو وقف ترویج علم ، فلسفه ، مذهب و تکثیر کتاب ها و پیشرفت "نگارگری ارمنی" شده بود . ساختمان کلیسا مستطیلی شکل است و از غرب تا شرق گسترده شده است . ساختمان مرکزی دارای یک گنبد مرکزی ، دو ستون در قسمت شرقی آن ، محراب و قربانگاه است . دیوارهای داخلی و خارجی کلیسا با سنگ های برش خورده پوشانده شده اند . دیوارها و گنبد کلیسا دارای پنجره هایی باریک هستند

 

که باعث روشنایی شبستان می شوند . "گاوازان" یک ستون 8 متری با یک صلیب خاچکار متعلق به سده 10 میلادی و در جنوب کلیسا قرار دارد . هدف اصلی ساخت این ستون ، آگاه شدن از وقوع زلزله بوده است و بعد از وقوع زلزله و حرکتش ، آن را به حالت اولیه بازمی گرداندند . آسیاب سنگی "دزیت هان" در سده 17 میلادی و بیرون از دیوارهای صومعه تاتو ارمنستان بنا شد . آسیاب سنگی صومعه برای تولید روغن کاربرد داشت . کارگران آسیاب ، ابتدا دانه های کنجد ، خردل ، کتان و دیگر گیاهان را خشک می کردند

 

ادامه نوشته

کوه خواجه

به نام خدا

کوه خواجه تنها عارضه طبیعی دشت سیستان با ارتفاع تقریبی 609 ‪ متر از سطح دریا است که در هنگام پرآبی جزیره کوچکی را در میان دریاچه هامون شکل می دهد. کوه خواجه بزرگ ترین معماری خشتی بر جای مانده از دوره " پارتیان " در منطقه سیستان قرار دارد و یکی از مهمترین آثار دوره های اشکانی ، ساسانی اسلامی است.‬

این بنا تنها عارضه طبیعی مرتفع در منطقه مسطح سیستان به شمار می رود و در آن کاخ، آتشکده، زیارتگاه خواجه مهدی و قبرستانی از دوران مختلف به یادگار مانده است . این گدازه بازالیتی ذوزنقه ای شکل کوهی است که در حدود ۲۰ کیلومتری جنوب غربی زابل و میانه دریاچه هامون قد برافراشته است. مجموعه کوه خواجه برای نخستین بار در سال۱۹۱۶ ‪ توسط " اورل اشتین" باستان شناس معروف انگلیسی شناسایی و کشف شد.‬ بدنبال آن پروفسور "هرتسفلد" آلمانی طی سال های ‪ ۱۹۲۹ -۱۹۲۵میلادی به جستجو در آثار کوه خواجه پرداخت و حاصل کاوش های این باستانشناس در کتاب " سکستان ، ایران شرق باستان و تاریخ باستانشناسی ایران " آمده است.‬

 

‪۴۰سال قبل هم " گوئلینی " باستانشناس و معمار ایتالیایی کاوش های محدودی در آثار کوه خواجه انجام داد که نتایج آن را در کتابی با عنوان " معماری ایران و آثار کوه خواجه " منتشر کرد. ‬ از حیث اعتقادی و بر اساس اسطوره های زرتشتی دریاچه هامون، مقدس بوده و ظهور منجی ( سوشیانت ) از این دریاچه اتفاق می افتد . بنابر باور های آیین مزدیسنا و اسطوره های پهلوی که بر اساس تعالیم زرتشت تدوین شده است ، در پایان هزاره دوازدهم ، برای سومین بار از خاندان " بهروز پارسا " ، دوشیزه ای به آب دریاچه هامون داخل شده و آخرین رهاننده یا " سوشیانت " موسوم به " استوت ارته " از وی زاییده می شود . به همین لحاظ کوه خواجه نیز تقدس خاصی دارد، سوشیانت به شکل های مختلف تقریبا در تمام متون زرتشتی و اوستایی از جمله در گاتها، یسنا، سروده های زرتشت و یشتها مورد اشاره قرار گرفته و شکی نیست که اشو زرتشت در کتاب اوستا به آن اشاره داشته است .

 

تزیین های معماری بکار رفته در برخی قلعه های این بنا شباهت به شیوه یونانی دارد، سر ستون هایی به سبک دور یک با پیچ های توماری، تزیینهای دیگری مانند گل کوچک پرپر به صورت نیلوفری (لوتوس)، از هنر هخامنشی اقتباس شده است و بعضی از آنها به هنر بین النهرین نیز شباهت دارد . کوه خواجه در میان ادیان سه گانه کهن شامل اسلام، مسحیت و زرتشت ( ایران باستان) از اهمیت و قداست زیادی برخوردار بوده است . این کوه نام خود را از آرامگاه خواجه مهدی یکی از دوستداران خاندان علوی که مزارش بر فراز این کوه واقع شده ، گرفته است . خواجه غلطان ، کوه نور، کوه موعود و کوه باطنی از دیگر عناوینی است که این کوه به آنها نامیده شده است .

این بنا برای مسیحیان نیز مقدس است زیرا که آورده اند ، در زمان تولد حضرت مسیح در بیت الله سه مغ ( روحانی ) برفراز این کوه ایستاده و نظاره گر نوری که از این پیامبر خدا در هنگام تولد ساطع می شد ، بودند و آن سه به مسیح ایمان آوردند . مقبره خواجه مهدی و قبرستانی که از دوره اسلامی ، اتاق پیر گندم دریان و اتاق بیباد در کوه خواجه باقی مانده این بنا را برای مسلمانان نیز مقدس کرده بطوری که در اعیاد مذهبی ، ملی و ایام تعطیل زائران برای زیارت به این مکان می آیند .

از مهمترین آثار بر جای مانده از دوران تاریخی در کوه خواجه " کهن دژ " ، " کک کوهزاد " و قلعه " کافران " که برخاسته از تمدن عظیم ساسانی و اشکانی است را می توان نام برد . آتشدان، اتاق طواف، رواق هایی با نقاشی های دیواری زیبا و محلی که گالری نام گرفت به خاطر وجود تعداد زیادی از نقاشی های دیواری از پرتره پادشاهان، بزرگان و داستان های مذهبی با کادر و قابی در اطراف که در تمام نقاط اتاق خودنمایی می کند و حتی تا سقف نیز کشیده شده از جمله آثار مهم کشف شده در کوه خواجه سیستان است . نقاشی دیواری سه مغ یا سه پادشاه ، نقش خدای " اوروس " خدای پیروزی سوار بر اسب ، نقش شاه و ملکه و تصاویری از بزرگان پارتی و برج و بارو های قلعه نیز از نقوش اصلی این بنای به جای مانده از تمدن عظیم ایرانی است . دو نقش برجسته گلی با تصویر سه سوار بر اسب در حال حرکت در پشت هم و دیگری تصویر شیری که یورش برده بسوی فردی که سوار بر اسب است که بوسیله میخ های چوبی به دیوار نصب شده از دیگر آثار بدست آمده از کوه خواجه است .

 

در کاوش های انجام شده در کوه خواجه و قلعه های موجود در آن ، دیوارهایی با ارتفاع 40‪متر که با خشت ساخته شده و بیش از یک هزار سال قدمت دارد، نیز کشف شده اند.‬ روزگاران نه چندان دور دریاچه هامون پر آب بود و کوه خواجه به مانند جزیره ای سربر آورده از میان آب های این دریاچه از دور خودنمایی می کرد .

چغازنبیل

به نام خدا

کشورمان ایران تاریخ و تمدن کهنی را در خود جای داده است، یکی از قدیمی ترین تمدن های روی زمین تمدن آسیای غربی است که در آن دوران وجود داشته است. دراین تمدن ها برای ساخت بناهای مذهبی مانند عبادتگاه ها از شیوه ی خاصی از معماری استفاده می شده است و عمده بناهای مذهبی در آن دوران هرمی شکل بوده اند. این هرم ها به صورت پله پله ساخته می شده اند و از جنس آجر بوده اند که به آن ها به صورت اختصاصی زیگورات گفته می شود. شاید که دلیل هرمی بودن این نیایشگاه ها به این خاطر بوده است که پله پله به سمت آسمان و بعد به خداوند می توان نزدیک تر شد، این شیوه از ساخت زیگورات ها از ۴۲۰۰ سال پیش هم مرسوم بوده است. شهر شوش در استان خوزستان یکی از مهم ترین آثار تاریخی ایران را در خود جای داده است جایی به نام زیگورات چغازنبیل که درفهرست میراث جهانی یونسکو هم به ثبت رسیده است.

 

زیگورات ها بناهای مورد احترام و مهمی در آن دوران بوده اند و به همین دلیل در ساخت آن ها از بهترین مواد و مصالح استفاده می شده است، ان ها بهترین آجرها و خشت را آماده می کرده اند تا بتوانند چنین بناهایی بسازند. تعداد این بناها یعنی همان زیگورات ها کم نیست اما قطعا بهترین و سالم ترین آن ها زیگورات چغازنبیل است که در شهر شوش در استان خوزستان جنوب کشورمان قرار گرفته است. این زیگورات حالا نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا نامش پر آوازه شده است.

زیگورات ها بناهای مورد احترام و مهمی در آن دوران بوده اند و به همین دلیل در ساخت آن ها از بهترین مواد و مصالح استفاده می شده است، ان ها بهترین آجرها و خشت را آماده می کرده اند تا بتوانند چنین بناهایی بسازند. تعداد این بناها یعنی همان زیگورات ها کم نیست اما قطعا بهترین و سالم ترین آن ها زیگورات چغازنبیل است که در شهر شوش در استان خوزستان جنوب کشورمان قرار گرفته است. این زیگورات حالا نه تنها در ایران بلکه در تمام دنیا نامش پر آوازه شده است.

 

از شوش چه می دانید؟ شوش یکی از شهرهای استان خوزستان است که در فاصله ی ۱۱۵ کیلومتری از اهواز مرکز این استان قرار دارد، ارتفاع این شهر از سطح دریا ۸۷ متر است. بعد از عبور از آزاد راه اهواز شوش می توان تابلوهایی را در مسیر دید که شما را به سمت این دیدنی شگفت انگیز هدایت می کنند. این مکان که در واقع نیایشگاهی بوده است در سال ۱۲۵۰ بعد از میلاد توسط یکی از پادشاها ن بزرگ آن زمان ایلام ساخته شده است و تا سال های سال در زیر خاک مدفون بود و به همین دلیل به شکل یک تپه دیده می شد.

نام پادشاهی که این سازه ی عظیم را ساخته است اونتاش ناپیراش بوده است که در آن دوران این بنا را برای نگهبان شهر شوش ساخته بود که متاسفانه در جریان درگیری ها و حمله ی سپاه آشور کاملا ویران شد. این بنا تا مدت های زیاد زیر خاک مدفون بود و به همین دلیل شکل یک تپه را گرفته بود تا این که توسط شخصی فرانسوی به نام رومن کریشمن خاکبرداری شد. این اثر به عنوان یکی از تحسین برانگیزترین، حیرت آورترین و مهم ترین آثار تاریخی ایران در سال ۱۳۵۸ در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو ثبت شد و البته قبل از آن هم در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده بود.

 

 

 

نحوه ی کشف شدن زیگورات چغازنبیل هم جالب است در سال ۱۸۹۰ شخصی به نام ژاک دمرگان که یکی از زمین شناسان به نام آن دوران بود که اطلاعیه ای داد که در آن گفته شده بود که در زمین های جغازنبیل معدن های نفت وجود دارد. ۵۰ سال بعد از آن تاریخ، عده ی از مهندسان در همان  منطقه حفاری های نفتی می کردند که آجری را پیدا کردند، آجری که روی آن نوشته ای وجود داشت و بعد هم آجر را به یکی از باستان شناسان فرستادند تا روی آن تحقیقات انجام دهد، همین حرکت باعث شد تا گمان هایی درباره ی تاریخی بودن منطقه به وجود بیاید و این موضوع هم باعث شد تا تحقیقات روی این منطقه شروع شود… این بنا یکی از معدود بناهای تاریخی در کشور است که در فهرست میراث جهانی یونسکو هم ثبت شده است.

یکی از مورادی که در مورد زیگورات چغازنبیل وجود دارد این است که این بنای تاریخی پر اهمیت قبل از این که کاملا تکمیل شود توسط یکی از پادشاهان آن دوران به نام آشور بانیپال ویران می شود و در کتیبه ای که از این شخص پیدا شده است روی آن نوشته شده: من زیگورات شوش را که از آجرهایی با سنگ لاجورد لعاب شده بود شکستم و سازه های عیلام را با خاک یکسان کردم. شوش را تبدیل به یک ویرانه کردم و ندای انسانی و بانگ شادی به دست من از آنجا رخت بربست.

 

ادامه نوشته

خانقاه و آرامگاه شیخ صفی‌الدین

به نام خدا

باستان شناسان بر این عقیده اند که ساخت این مجموعه طی چهار مرحله و در زمانهای مختلف انجام شده مرحله اول آن از سال 1300 تا 1349 میلادی میباشد . در این برهه زمانی طرح اولیه بقعه تنظیم شد و بناهای ، خانقاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی ، حرم‌خانه ، ساحت ، گنبد الله الله ، عمارت دارالحفاظ، شاه نشین، چله خانه و حیاط میانی جدید ساخته شدند

 

. در مرحله دوم که از سال 1349 تا 1544 میلادی بود مقبره شاه اسماعیل و مقبره مادرش ، شهیدگاه ، جنت سرا ، دار الحدیث و حیاط آرامگاه در قسمت جنوبی بقعه شیخ صفی‌الدین بنا شدند. ساخت بیشتر این سازه ها به قرن شانزدهم میلادی برمیگردد.در مرحله سوم نیز که از سال 1544 تا 1752 میلادی طول کشید چینی خانه (به شکل معاصر آن )، دروازه شاه عباسی و حیاط باغ بنا شدند. و نهایتا در مرحله چهارم که از سال 1752 تا قرن بیستم میلادی بوده است

مدرسه، سرویس های بهداشتی، موتور خانه و گلخانه ساخته شدند که البته بیشتر این بناها نیز در قرن بیستم ساخته شده . درکل ساخت این مجموعه از ابتدای قرن شانزدهم تا اواخر قرن هجدهم به طول انجامید و محلی برای زیارت طبق آیین صوفیان بود. این بنا همچنان محلی برای عبادت و زیارت است . به نشانه هفت وادی عرفان تصوف مسیر دسترسی به بقعه شیخ از هفت بخش، تشکیل شده که بوسیله هشت دروازه، به نشانه هشت نگرش تصوف از هم تفکیک شده‌اند . خوشبختانه نما و فضای داخلی بقعه و تزئینات آن سالم باقی مانده‌ و تخریب نشده اند.

 

ادامه نوشته

قلعه رود خان

به نام خدا

برای نخستین بار در سال ۱۸۳۰ میلادی آلکساندر شودزکو خچکو محقق لهستانی الاصل هنگام تحقیق در گیلان متوجه قلعه رودخان شد و در یادداشت های خود موقعیت این بنا را به ثبت رساند. او درباره قلعه رودخان می نویسد: «دژی است بر بالای کوهی در قسمت علیای رودخانه ای به همین نام، بام آن سنگی است و طرفین ورودی دارای دو برج دفاعی مستحکم است و بر کتیبه سردر ورودی آن حک شده است که این قلعه برای نخستین بار در سال ۹۱۸ تا ۹۲۱ هـ.ق برای سلطان حسام الدین امیردباج بن امیر علاءالدین اسحق تجدید بنا شده است

قلعه رودخان در فاصله ۲۰ کیلومتری جنوب غربی فومن واقع شده است. مساحت قلعه رودخان بالغ بر ۵۰ هزار مترمربع و در ارتفاعی بیش از ۶۰۰ متر در بلندترین نقطه کوه واقع شده است. برای رسیدن به قلعه رودخان بعد از عبور از شهر فومن و گذشتن از روستاهای گشت، کردمحله، سیاه کش، شمس تالان، گوران پس، هولس کام، سیدآباد و قلعه رودخان به روستای حیدرآلات می رسیم که از این روستا تا محل قلعه رودخان حدود ۵ کیلومتر فاصله است. در حال حاضر بیشتر مساحت آن در قالب طرح پارک جنگلی، سنگ چین و شن ریزی شده است.

 

 

قلعه رودخان از دو بخش ارگ (محل زندگی حاکم و حرمسرای وی) و قورخانه (محل فعالیت های نظامی و زندگی سربازان) تشکیل شده است. از روستای قلعه رودخان تا خود قلعه طبیعت بسیار زیبا و چشم اندازهای زیادی وجود دارد که توجه هر بیننده ای را به خود جلب می کند. مساحت قلعه رودخان بالغ بر ۵۰ هزار مترمربع است. قلعه رودخان میراث مهمی است از دژهای نظامی حکومتی در گیلان. قلعه رودخان، این قلعه مهم تاریخی که مدت ها مرکز فرمانروایان گیلان بوده است، از بزرگترین و باعظمت ترین دژهای نظامی گیلان و حتی ایران محسوب می شود. برخی از کارشناسان، بنیاد قلعه رودخان را به دوره ساسانیان نسبت داده اند. قلعه رودخان در زمان سلجوقیان تجدیدبنا شده و از پایگاه های مبارزاتی اسماعیلیان به شمار می رفته است.

 

چون این قلعه تاریخی در کنار رودخانه ای بنا شده، معادل باستانی "دژ رودگان" یا "روگان" (دژی که در کنار رود قرار دارد) یا تغییر یافته آن به نام قلعه رودخان خوانده می شود. این قلعه به زبان اهالی آن منطقه که تالش هستند قله رخون نامیده میشود. سپس به مرور زمان به «قلعه رودخان» تبدیل شده است. قلعه رودخان در دوران های تاریخی به نام های «قلعه هزارپله»، «حسامی»، «سکسار»، «سگسار» و «سگسال» نیز خوانده شده است.

 

طاق بستان

به نام  خدا

طاق بستان

محوطه تاریخی طاق بستان در دامنه کوهی به همین نام و در کنار چشمه ای در شمال غربی حاشیه کنونی شهر کرمانشاه واقع شده است دراین محوطه ، آثاری از دوره ساسانی وجود دارد که شامل سنگ نگاره اردشیر دوم و دو ایوان سنگی بنام های ایوان کوچک و بزرگ است .

. ایوان کوچک د رسمت چپ سنگ نگاره ادشیر دوم و ایوان بزرگ در سمت راست ایوان کوچک قرار دارد .یاحان ، مورخین و جغرافی نویسان دوره اسلامی ضمن توصیف سنگ نگاره های طاق بستان ، از این محوطه با نام های متفاوتی یاد کرده اند ، بطوریکه ابن فقیه و ابن رسته این مکان راشبدر » و یاقوت آن را «قصرشیرین » نامیده است ، همچنین حمدالله مستوفی آنجا را « طاق وسطام » عده ای دیگر آن را « طاق بهستون » ، « طاق بستان » و «تخت بستان » نامیده اند .

 

اهالی محل نیز محوطه را با نام « طاق وسان » و « طاق بسان » می شناسند زیرا « سان » در لفظ محلی به معنی سنگ است و به این ترتیب « طاق وسان » یعنی طاقی که در سنگ کنده شده است . امروزه نیز در اکثر محافل ایران شناسی از این مکان با نام «طاق بستان » یاد می شود بنای معروف به معبد آناهیتا در مرکز شهر کنگاور بر سر راه همدان به کرمانشاه واقع شده است .این بنا بر روی تپه طبیعی با حداکثر ارتفاع 32 متر نسبت به سطح زمین های اطراف ساخته شده است .

نقشه بنای کنگاور چهار ضلعی و به ابعاد 209*224 متر می باشد که هر ضلع آن به شکل صفه ای به قطر 18 متر است . این صفه ها با لاشه سنگ و ملاط گچ ساخته شده اند که نمای بیرونی آن ها به وسیله سنگ های بزرگ تراشیده شده ای به صورت خشکه چین پوشش داده شده وگاهی برای اتصال برخی از بلوک ها ، از بست های آهنی و سربی استفاده کرده اند . در قسمت جنوبی بنا ، پلکان دو طرفه ای به درازای 154 متر وجود دارد که هر دوتا پنج پله در یک بلوک سنگی ایجاد شده است .

 

در وضع موجود تعداد سنگ پله ها در پلکان شرقی 26 پله و د رپلکان غربی 21 پله می باشد ولی با توجه به ارتفاع دیوار که20متر از آن باقی مانده به طور یقین تعداد پله ها بیشتر از این بوده است . در بخش شمال شرقی بنا نیز دو ردیف موازی سنگ های تراشیده بکار رفته که بر وجود ورودی به عرض 2 متر در این بخش از بنا دلالت دارد . در مرکز بنا ، صفه ای با جهت شرقی ، غربی ساخته شده که93متر درازا و متر پهنا و بین3تا5متر ارتفاع دارد

 

این صفه با لاشه سنگ های بزرگ که حداقل یکی از سطوح آن صاف بوده ساخته شده است و نمای آن با ملاط گچ پوشیده شده که جز در برخی از سطوح پائین دیوار نشانی از آن نمانده است .بر روی صفه های چهارگانه این بنا به جز فاصله بین دو رشته پلکان جنوبی ، یک ردیف ستون قرار گرفته است . این ستون ها کوتاه و قطورند . بلندی هر ستون که شامل پایه ، ساقه و سرستون می باشند

5/43متر و قطر هر یک از ساقه ستون ها که استوانه ای شکل می باشند 144سانتی متر است .

در مورد کارکرد این بنا در میان محققین اختلاف نظرهایی وجود دارد . بطوریکه عده ای از نویسندگان این بنا را معبدی برای الهه آناهیتا دانسته اند . آناهیتا ایزد بانوی ، آب های روان ، زیبایی ، فراوانی و برکت در دوران پیش از اسلام بوده است .ولی برخی دیگر از محققین به تبعیت از نوشته های مورخین ایرانی و عرب سده سوم هجری به بعد کارکرد این بنا را کاخی ناتمام برای خسرو پرویز معرفی کرده اند .

 

از نظر زمان ساخت نیز عده ای این بنا را به اواخر سده سوم و آغاز سده دوم پپیش از میلاد نسبت داده اند ، عده دیگر آن را به سده یکم پیش از میلاد و سیف الله کامبخش فرد کاوشگر بنا ، آن را به سه دوره هخامنشی ، اشکانی و ساسانی نسبت می دهد ولی مسعود آذرنوش کاوشگر دیگر بنا آن را کاخ ناتمامی از خسروپرویز در اواخر دوره ساسانی می داند .بیسُتون،بیسِتون،بیسْتون،بهیسْتون نام امروزی یک صخره برافراشته در شمال یک راه باستانیِ پر رفت و آمد که محل عبور کاروانها و نظامیان از بابل و بغداد به سوی کوههای زاگرس و همدان(اکباتانَ) بود،می باشد.

 

بیستون در ۳۴ درجه و ۳۵ دقیقه شمال عرضِ جغرافیایی و ۴۵درجه و ۲۷ دقیقه شرقِ طول جغرافیایی در فاصلهحدود 32کیلو متری شرق شهر کرمانشاه قرار دارد. همچنین نام روستایی که در نزدیکی این صخره قرار دارد هم بیستون می باشد.نام پارسی باستان این کوه بَغستانَ و بگستانَ به معنی جایگاه خدایان و در نوشته های یونانی بگیستانُن(اُروس) می باشد.در آثار جغرافیدانان عرب سده های میانی مثل ابن حَوقل،اصطخری و یاقوت هم این کوه بَهِستون ، بِهِستون(ستونهای خوب) و بهیستان آمده است. در مجموع دگرگونی این واژه بدین گونه است:بَغستانَ-بگستانَ-بهستون-بهستان-بیستون.بیستون به علت شرایط جغرافیایی همیشه از آغاز زندگی بشر تا به امروز مورد توجه بوده و آثاری از هر دوره ای از تاریخ را در خود جای داده است.

مقبره کوروش

به نام خدا

«آرامگاه کوروش کبیر»، یکی از جاذبه‌های گردشگری در استان فارس و شهرستان شیراز است که در روزهای مختلف سال بویژه ایام نوروز، در بین گردشگران متداول و پرطرفدار است.

 

کوروش کبیر، اولین پادشاه و موسس حکومت هخامنشیان، یکی از مشهورترین و البته محبوب‌ترین پادشاهان ایران‌زمین است که در زمان سلطنت خود، به پادشاهی عدالت‌محور با حکومتی مردم‌دوست شهرت داشته است.

 

وی از سال‌های ۵۵۹ تا ۵۲۹ پیش از میلاد ، بر مناطق بسیاری از آسیا حکومت کرد. وی طبق متنی که در استوانه‌ی کوروش که به منشور کوروش نیز شهرت دارد، این پادشاه ایران کهن در خانواده‌ای پرورش یافته است که همیشه شاه بوده‌اند. در روایات و برخی از اسناد تاریخی، به نظر می‌رسد که مرگ کوروش پس از حدود ۳۰ سال سلطنت، کشته شدن در جنگ با قبیله‌ای به نام ماساژت‌ها، یک ایل ایرانی‌تبار و نیمه‌بیابان‌گرد و تیره‌ای از سکاهای آن طرف رودخانه‌ی سیردریا بوده‌اند، به‌وقوع پیوسته است. کوروش در این جنگ زخم شدیدی برداشت و پس از سه روز تحمل درد، درگذشت. پیکر کوروش به پاسارگاد منتقل شده و در این مکان که در دشتی به ارتفاعی حدود ۲ هزار متر از سطح محصور در میان کوهستان واقع شده است، به خاک سپرده می‌شود.

 

این در حالی است که «گزنفون»، مرگ کوروش را نه به دلیل زخمی شدن در جنگ بلکه به صورت طبیعی و در پاسارگاد عنوان کرده است و دلیل وی نیز سن بالای کوروش است. با توجه به سنگ‌نوشته‌ها، نقوش برجسته، آثار برجای‌مانده از پادشاهان هخامنشی و نقش خود کوروش در پاسارگاد و لوح‌های استوانه‌ای شکل کوروش که در بابل بدست آمده است، چنین به‌نظر می‌رسد که این پادشاه مقتدر و دیگر سلاطین هخامنشی، اقدامات ارزنده و قابل توجهی را همچون فتح بابل، آزادی قوم یهود، فرستادن یهودیان به سرزمین مقدس و خانه‌هایشان و صدها اقدام دیگر انجام داده‌اند.

معرفی

پاسارگاد، دشتی است کهن که پیشینه‌ی آن به دوران پارینه‌ سنگی بازمی‌گردد. در این مکان عمارات و بناهای باشکوه متعددی ساخته شده است و از آن به عنوان مجموعه‌ی سلطنتی پاسارگارد که یادگاری از دوران شکوهمند هخامنشی است، یاد می‌شود. همچنین پاسارگاد نام نخستین پایتخت پادشاهان هخامنشی است که امروزه روی دشتی وسیع و در مرکز استان فارس، قرار دارد. اما در کنار تمامی کاخ‌ها و عمارات تاریخی پاسارگاد، «مقبره‌ی کوروش»، بنایی است ارزشمند که همانند نگینی در میان دیگر میراث باقی‌مانده از دوران حکومت هخامنشیان، می‌درخشد. بنای آرامگاه در بخش جنوبی مجموعه‌ی سلطنتی پاسارگاد قرار دارد و به‌ گونه‌ای ساخته شده است که از هر جهت در دشت پاسارگاد، قابل مشاهده بوده است. بنایی بسیار ساده و در عین حال زیبا که سازندگان آن را با احتساب پلکان‌ها ارتفاعی بالغ بر ۱۱ متر و مساحتی نزدیک به ۱۶۰ متر مربع بنا کرده‌اند.

درواقع ساختمان آرامگاه، متشکل از سکوهایی است که بنای اصلی روی آن ساخته شده است و طبق نظرات متعددی که کارشناسان عنوان داشته‌اند، سبک معماری این بنای ارزشمند برگرفته از معماری یونانی آسیای صغیر، میان‌رودی، مصری، عیلامی و ایرانی اصیل است. درواقع می‌توان ساختار کلی آرامگاه کوروش را متشکل از دو بخش درنظر گرفت. پایه‌‌ی مقبره که بخش اول بنا است، سکویی است ساخته شده از ۶ پله و بخش دوم مقبره نیز، اتاق کوچکی است که سقفی شیب‌دار روی آن قرار گرفته است و سازندگان آن را بالای بخش اول تعبیه کرده‌اند. جالب است بدانید که تمامی قسمت‌های بیرونی آرامگاه در هفت طبقه و روی یکدیگر ساخته شده است و احتمالا طراح بنا، این نوع طراحی را به دلیل قداست عدد هفت، درنظر گرفته و اجرا کرده است. سنگ بنای آرامگاه نیز سنگ‌های آهکی سفیدرنگ و متمایل به زرد است که احتمال می‌رود از معدن سیوند که در فاصله‌ی ۳۰ کیلومتری از پاسارگاد قرار دارد، استخراج شده است.

ادامه نوشته

رود خانه صوفی چای

به نام خدا

رودخانه صوفی چای مراغه یکی از جاذبه های دیدنیصهر مراغه در استان آذربایجان شرقی است.

اگر تصمیم دارید به مراغه و یا سایر نواحی ایران سفری داشته باشید می توانید از طریق سایت گردشگری ایران کجاست اقدام به رزرو

اینترنتی محل اقامت مورد نظر خود کنید.

 

 

 

از جاذبه های بسیار مهم مراغه می توان به رودخانه صوفی چای یا همان صوفی رود اشاره کرد که از وسط شهر مراغه می گذرد.

نام اصلی رودخانه صوفی چای سویوخ چای، بوده است و از جنوب شهرستان بناب می گذرد

سویخ در زبان ترکی آذربایجانی به معنی سرد می باشد و سویوخ چای به نام رود سرد یا سرد رود می باشد و البته این رود بعدها به نام صوفی چای تغییر نام داده شده است و کلمه ی صوفی صرفا به دلیل شباهت ظاهری با کلمه ی سویخ برگزیده شده است و هیچگونه ارتباط معنایی با این رود ندارد.

به دلیل احداث سدهای زیاد در مسیر رودخانه  امروزه این رود خانه زیبا بسیار کم آب شده است و تنها باریکه ای از آب در آن جریان دارد.

 

اسف بار ترین قسمت ماجرا این است که این رودخانه حالا کارواش مردم بناب شده است  و با شستشو اتومبیل ها در رودخانه صوفی چای  آسیب های زیادی از طریق ریختن مواد شیمیایی و شویندجات، بنزین ،گازوئیل ،گریس و… به این رودخانه کم جان و کم آب وارد کرده اند.

موزه اورسی پاریس (فرانسه)

به نام خدا

موزه اورسی پاریس (فرانسه)

موزه اورسی که ابتداً به عنوان ایستگاه راه آهنی در مجموعه کاخ اورسی (Palais d'Orsay) احداث گردید، بر حاشیه رود سن واقع شده است و به عنوان نمونه‌ای تحسین برانگیز از معماری جنبش هنرهای زیبا فرانسه به شمار می‌رود. موزه اورسی به عنوان یکی از شناخته شده‌ترین گالری‌های هنری پاریس، آثار هنری و مجسمه‌هایی متعلق به سال‌های 1848 تا 1915 را در خود جای داده است. به طور کل آنچه که بازدید از این موزه را در سفر با تور فرانسه حائز اهمیت نموده است آثار متعلق به هنرمندانی چون اوژن دولاکروا، ادوار مانه، پل گوگن، پل سزان، کلود مونه، پیر آگوست رنوآر، آلفرد سیسلی و ون گوگ است. با این وجود آثار هنری بسیار دیگری را می‌توان در این مجموعه یافت که بازدید از آن را به تجربه‌ای انکار نا‌شدنی بدل نموده‌اند.

چه چیز موزی اورسی را شاخص نموده است؟

موزه اورسی بزرگترین مجموعه آثار امپرسیونیستی و پست امپرسیونیستی جهان را شامل شده است و هرساله در حدود سه میلیون گردشگر را جهت بازدید از مجموعه منحصربفرد خود به پاریس فرا می‌خواند. از شگفتی‌های سازه آن می‌توان به سقف گنبدی شکلش که از 35000 متر مربع شیشه تشکیل شده است اشاره کرد. اگرچه اورسی به مدت 39 سال به عنوان ایستگاه اصلی شبکه راه آهن جنوب غربی فرانسه فعالیت می‌نموده است، اما ابعاد سکوی آن نمی‌توانست جوابگوی قطارهای مدرن و طویل باشد. از میان آنچه که موزه اورسی را منحصربفرد ساخته است می‌توان به موارد زیر اشاره نمود:

• آثار شاخصی چون نقاشی سیب‌ها و پرتقال‌ها اثر پل سزان، نیلوفرهای آبی اثر کلود مونه، مونمارتر اثر پیر آگوست رنوآر و ناهار در چمنزار اثر ادوار مانه که در مجموعه سه طبقه‌ای موزه اورسی شامل شده‌اند
• راهروی مرکزی و ساعت قدیمی ایستگاه اورسی
• میدان اورسی که شش مجسمه برنزی نمادین متعلق به نمایشگاه جهانی سال 1878 را شامل شده است
• مجموعه ‌آثاری متعلق به موزه لوور، موزه لوکزامبورگ و گالری Jeu de Paume که قدمتشان به اوایل قرن هجده میلادی بازی می‌گردد

آنچه که نباید در بازدید از موزه اورسی از دست دهید:

مجموعه نقاشی‌های موزه اورسی

کلکسیون نقاشی‌های اورسی به سال 1818 زمانی که شاه لوئی هجدهم موزه لوکزامبورگ را تأسیس نمود باز می‌گردد. مجموعه آثار شامل شده در گالری اورسی طیفی از سبک‌های رئالیسم تا امپرسیونیسم را در بر می‌گیرد. کمک‌های مالی خصوصی که موزه اورسی در طول سالیان متمادی از آن‌ها بهره برده است، مجموعه آن را با در برگیری آثار شاخص و منحصربفرد غنی‌تر ساخته است. از میان آثاری که اخیراً به مجموعه موزه اضافه گردیده‌اند می‌توان به اثر گوستاو مورو تحت عنوان کودکی سیکتوس پنجم و نقاشی ایوان لرول اثر موریس دنیس اشاره نمود.

مجسمه‌های موزه اورسی

به لطف شهرت مجسمه سازی در قرن نوزده میلادی که عمدتاً به خواست اقشار متوسط جامعه یا سیاستمداران جهت به نمایش گذاردن قدرت و ثروتشان ساخته می‌شدند، تا سال 1945 زمانی که ساخت مجسمه بسیار جدی‌تر و رسمی‌تر در نظر گرفته شد، مجسمه‌های بسیاری خلق گردیدند. امروزه موزه اورسی این آثار را از مجسمه عصر برنز اثر آگوست رودن تا مجسمه رقاص کوچک اثر ادگار دگا را در معرض نمایش گذارده است. علاوه بر آن برخی مجسمه‌های شامل شده در مجموعه از موزه‌های کوچکتری چون موزه لوکزامبورگ و گالری Jeu de Paume جهت تکمیل کلکسیون در حال گسترش اورسی و تحسین و تکریم مجسمه‌ها در معنای واقعی آن به این محل آورده شده‌اند.

 

گالری عکاسی موزه اورسی

گالری عکاسی اورسی در دهه هفتاد میلادی یکی از اولین گالری‌های شامل شده در یک موزه هنرهای زیبا فرانسه به شمار می‌آمد و تازگیش به اندازه ناشناختگیش در میان مردم بارز بود. هدف از موزه اورسی در ایجاد مجموعه مذکور، تجلیل از صنعت عکاسی در تمامی مراحل تکاملش به عنوان هنری رو به رشد بود. نخستین کلکسیون آن آثار متعلق به دوران اولیه عکاسی (سال 1839) تا عصر طلایی عکاسی فرانسه و انگلیس ( سال 1863) را شامل می‌شد. لازم به ذکر است که دوره مذکور منجر به خلق بیش از 12000 اثر تا زمان بازگشایی موزه شد. امروزه گردشگران تور پاریس می‌توانند در گالری عکس موزه اورسی بیش از 45000 اثر را مشاهده کنند. از برجسته‌ترین‌های این مجموعه می‌توان به آثار هنرمندانی چون پیر بونار، موریس دنیس و ادگار دگا اشاره نمود.

چگونه به موزه اورسی برویم؟

موزه اورسی در منطقه هفت شهر پارسی، درست بر حاشیه رود سن واقع شده است. اگر از کرانه شمالی رودخانه به موزه نزدیک شوید، می‌توانید از میان باغات زیبای تویلری و یکی از پل‌های واقع بر رود سن عبور کنید. گردشگرانی که قصد استفاده از متر، اتوبوس یا قطارهای RER جهت دسترسی به موزه را دارند، می‌توانند در ایستگاه‌های زیر توقف نمایند:

مترو: خط 12، ایستگاه Solferino

قطار RER: خط C، ایستگاه Musee d'Orsay

اتوبوس: خطوط 24، 63، 69، 73، 83، 84 و 94

آدرس

فرانسه، منطقه 75007 پاریس، خیابان یکم La Legion d Honneur

تماس

33140494814

وبسایت

www.musee-orsay.fr

ساعات بازدید

9:30 صبح تا 6 بعد از ظهر

 

موزه لوور پاریس

به نام خدا

 آشنایی با موزه لوور در پاریس

موزه لوور (به فرانسوی: Muse du Louvre)‏ در شهر پاریس در کشور فرانسه واقع شده‌است. بیش از ۳۵هزار اثر هنری در هشت بخش مختلف موزه لوور نگهداری می‌شود.[۴] موزه لوور پربازدیدترین موزه جهان است.

موزه لوور از سال ۱۷۹۳ میلادی تا امروز به عنوان موزه عمومی فعال بوده‌است. تمرکز موزهٔ لوور روی هنر، تاریخ بشر و فرهنگ است و آثار بسیاری در این زمینه‌ها در این موزه جای گرفته‌اند که از آن جمله می‌توان به لوح حمورابی، تابلوی بانوی صخره‌ها و تابلوی مونالیزا اثر لئوناردو داوینچی اشاره کرد.

پیشینه
ساختمان این موزه قبل از انقلاب کبیر فرانسه یکی از کاخ‌های سلطنتی بود، که در آن آثار باارزش هنری نگهداری می‌شد(به عنوان موزه سلطنتی) پس از انقلاب کبیر، در سال ۱۷۸۹ موزه و آثار موجود به مردم فرانسه اهدا شد و در سال ۱۷۹۳ تبدیل به موزه ملی فرانسه شد.

مجموعه‌ها
در مجموعه‌های مختلف این موزه آثاری از دوران پیش از تاریخ تا کنون نگهداری می‌شود، می‌توان گفت معروف‌ترین آثار هنری و تاریخی جهان را در این موزه نگهداری می‌کنند.این محل قبل از تبدیل به موزه یکی از کاخ‌های سلطنتی فرانسه بود. در پشت این کاخ باغ زیبایی به نام باغ تویلری وجود دارد و رو به روی باغ نیز میدان کنکورد قرار گرفته است.این مکان نزدیک خیابان معروف شانز الیزه است.

معتبرترین آثار موزه
* مونالیزا (لئوناردو داوینچی)
* بانوی صخره‌ها (لئوناردو داوینچی)
* لوح حمورابی
* گاو بالدار آشوری
* لوح پیروزی نارام سین
*نقش برجسته‌های آشوری
*ظروف گلی آشوری
* بخش‌های قابل توجهی از تخت جمشید
*بز بالدار طلایی(هخامنشی)
* کاتب نشسته(سقاره-مصر)
*  ونوس میلو

 

موزه واتیکان

به نام خدا

ایتالیا کشوری با تاریخ و فرهنگ غنی به شمار می‌آید که بناهای کهن بسیاری را به خود اختصاص داده است. اگر می‌خواهید به این کشور سفر کنید، می‌توانید به تماشای دیدنی های ایتالیا همچون موزه واتیکان و کلیسای سیستین واتیکان بروید. این کشور سالانه میزبان گردشگران بسیاری از سراسر دنیا است

که می‌توان گفت بیشتر درآمد ایتالیا از همین تعداد گردشگران تامین می‌شود. برای آشنایی با تاریخچه مردمان این دیار پیشنهاد می‌کنیم به بازدید از موزه واتیکان بروید که آثار تاریخی و هنری بی‌نظیری دارد. این موزه که در سال 1506 میلادی توسط پاپ ژولیوس دوم بنا شد، ساختمانی در داخل واتیکان با چند مجموعه موزه است، مجموعه‌ای متنوع که شامل بخش‌هایی متفاوتی می‌شود. از جمله آثارهای موزه واتیکان می‌توان به تندیس‌ها و پیکره‌های اشاره کرد که مربوط به کلیسای کاتولیک رم است. ناگفته نماند که این موزه یکی از بزرگ‌ترین و کامل‌ترین موزه‌های آثار هنری دنیا محسوب می‌شود که توسط کشیش‌های مختلف طی سالیان سال گسترش یافته است

. گردشگران تور ایتالیا در بازدید از موزه واتیکان می‌توانند از پرده‌های منقوش و قالیچه نماهایی از قرن پانزدهم دیدن کنند که با نقاشی‌های مختلف ایتالیا تزیین شده است. با ورود به بخش تاریخی موزه واتیکان، مجموعه‌ای از اشیاء سپاه نظامی و پرتره‌های پاپی را می‌بینید که در زمان‌های گذشته برای مراسم و تشریفات خاص استفاده می‌شد.  پس از تماشایِ اشیاء نظامی در بخش تاریخی موزه، می‌توانید سری به موزه اتومبیل و کالسکه بزنید که قسمتی دیگر از موزه تاریخی واتیکان را تشکیل می‌دهند. در کنار گشتی که در مجموعه تاریخی موزه واتیکان زدید، راهی دیگر آثار تماشایی‌ این موزه همچون تمدن پارسی شوید تا سه کره جهان را که به سال‌های 1560 و 1800 می‌رسد را ببینید.

با حضور در موزه واتیکان، نقشه‌هایی را مشاهده می‌کنید که بر روی چرم، سبکی از نقشه‌های باستانی بطلمیوسی حک شده است و معادل خلیج فارس (سینیوس پرسی) در آن وجود دارد. همچنین می‌توانید به نظاره نقشه دیگری که کار هنرمند لئوناردو داوینچی است بروید که از نام ایران به امپراطوری پارس یاد کرده‌اند. اگر علاقه به بازدید از دیگر مجموعه‌های مختلف موزه واتیکان را دارید، با تور ایتالیا علاءالدین تراول همراه شوید. همچنین رزرو بلیط هواپیمایی خود را از بخش پروازهای خارجی ما بخواهید تا بهترین گزینه‌های سفر را برایتان تدارک ببینیم. 

مسجد امام

به نام خدا

مسجدشاه که به نام‌های مسجد جامع، مسجد سلطانی و مسجد امام نیز شهرت دارد، یکی از مساجد میدان  نقش جهان در اصفهان است که در طی دوران صفوی ساخته شد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به‌شمارمی‌رود. این بنا شاهکاری جاویدان از معماری، کاشی‌کاری  در قرن یازدهم هجری است. مسجدِشاه در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره­ی ثبت ۱۰۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

 موقعیت جغرافیایی

مسجد جامع عباسی در ضلع جنوبیمیدان نقش جهان اصفهان و در محدوده دولتخانه صفوی قرار گرفته است.در مجاورت با بناهای مهم دوران صفوی چون، عالی قاپو و مسجد شیخ لطف الله بوده و در محدوده­ی مجموعه بناهای مهم دوران صفوی قرار دارد.

ورودی اصلی این مسجد در ضلع جنوبی میدان قرار گرفته و ورودی هایی دیگر نیز در محلات اطراف بنا (جهت دسترسی سریع تر و آسان تر مردم محله) هستند دسترسی به بنا از خیابان استانداری و کوچه های عمود (گذر سعدی و پشت مطبخ) بر میدان به سهولت بوده و از خیابان های حافظ و سپه نیز پس از ورود به ضلع شمالی میدان، به صورت پیاده و یا درشکه امکان پذیر است. 

تاریخچه مسجد جامع عباسی

این مسجد مهمترین مسجد دوره صفویه در شهر اصفهان است که هم به لحاظ عظمت جنبه معماری و هم کثرت تزیینات حائز اهمیت می باشد. ساخت مسجد جامع عباسی که در ضلع جنوبی میدان نقش جهان قرار دارد در سال ۱۰۲۰ ه­. ق به فرمان شاه عباس اول و در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع گشته و به منظور تزیین میدان، در سال ۱۰۲۵ هجری قمری و در حالی كه هنوز مشغول پی‌ریزی قسمت های دیگر مسجد بوده‌اند، سر در نفیس كاشیكاری معرق آن را به اتمام رسانیده‌اند. این مسجد شاهكاری جاویدان از معماری و كاشیكاری و حجاری ایران در قرن یازدهم هجری است و آخرین تاریخ های ثبت شده در مسجد، سال ۱۰۷۷ هجری قمری یعنی آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم و ۱۰۷۸ هجری یعنی اولین سال سلطنت شاه سلیمان و نیز سال ۱۰۹۵ هجری قمری است و معلوم می‌دارد كه اتمام تزیینات و الحاقات مسجد، در دوره‌­ی جانشینان شاه عباس اول صورت گرفته است.

در كتب تاریخی مشهور عهد صفویه مانند «عالم آرای عباسی» و «وقایع السنین و الاعوام» همه جا از این مسجد به نام «مسجد جامع عباسی» و «مسجد جامع جدید عباسی» یاد شده است. كتیبه سردر مسجد به خط ثلث «علیرضا عباسی» و مورخ به سال ۱۰۲۵ حاكی از آن است كه شاه عباس این مسجد را، كه در كتیبه مسجد جامع نامیده شده، از مال خالص خود بنا كرده و ثواب آن را به روح جد اعظم خود- شاه طهماسب- اهداء کرده است.

در ذیل این كتیبه به خط «محمدرضا امامی» كتیبة دیگری نصب شده كه به موجب آن از مقام معماری و مهندسی معمار مسجد جامع جدید اصفهان (در مقابل مسجد جامع عتیق) یعنی استاد علی‌اكبر اصفهانی و ناظر ساختمان «محب علی بیكالله» تجلیل شده است.   

                              

كتیبه‌های مسجد، كار خطاطان معروف عهد صفویه مانند: «علیرضا عباسی» و «عبدالباقی تبریزی» و «محمدرضا امامی» و «محمدصالح امامی» است و تزیینات عمده‌­ی آن از كاشیهای خشت هفت رنگ و معرق است.

معماری مساجد جامع به عنوان اصلی‌­ترین عنصر شهر و ممیزه­‌ی « شهر » وجایگاه ویژه­‌ای در معماری و شهرسازی پس از اسلامی دارند. نقش مساجد جامع در شکل­‌دهی کالبدی عناصر شهری دیگر همانند بازارها، معابر و ... از یک سو و عنایت ویژه‌­ی حکام اسلامی به ساخت مسجد جامع شهر در هر دوره، از سوی دیگر، سبب شده تا همواره مسجد جامع به عنوان یک نشانه­‌ی شهری قابل توجه در کل شهر مطرح باشد. مسجد جامع عباسی نیز به علت جامع بودن آن در دوره صفوی حائز اهمیت می­باشد. میان محور سردر که رو به میدان نقش جهان ساخته شده و محور مسجد که رو به قبله است،زاویه ای پدید آمده که معمار آن را به بهترین گونه پاسخ داده است.میدان نقش جهان رون اصفهانی دارد،یعنی حدودا رو به جنوب است اما مسجد رو به جنوب غربی است.معمار ایوان جنوبی مسجد در پشت هشتی را، به گونه ای چرخانده که از هشتی میتوان میانسرای مسجد را دید ولی نمی‌توان مستقیم به آن وارد شد،بلکه باید از یکی از دو دالان گرداگرد ایوان به میانسرا رسید. در پشت دالان طویل تر،آبریزگاه‌ها و وضوخانه جای دارد.
 

 

بیننده پس از ورود از درآیگاه ورودی و هشتی طی سلسله مراتبی و با چرخش از دالان ها وارد صحن مسجد شده و در جهت قبله قرار می گیرند. در اصلی مسجد شاه كه در ضلع جنوبی میدان و در زیر مقرنس عالی سردر باشكوه آن واقع گردیده و با نقره و طلا پوشش داده شده شامل اشعاری به خط نستعلیق است كه سال اتمام و نصب آن را به زمان شاه صفی جانشین شاه عباس اول كه از ۱۰۲۸ تا ۱۰۵۲ سطلنت كرده می رساند.

مسجد از مساجد چهار ایوانی است، میانسرای مسجد،تناسبات شش پهلوی منتظم را دارد. در دو گوشة جنوب شرقی و جنوب غربی صحن مسجد دو مدرسه بنام ناصری و سلیمانیه وجود دارد. اولی به دست ناصرالدین شاه و دومی به دست شاه سلیمان تعمیر شده‌اند.

در مدرسه جنوب غربی مسجد، قطعه سنگ ساده‌ای به شكل شاخص در محل معینی تعبیه شده است كه ظهر حقیقی اصفهان را در چهار فصل نشان می‌دهد و چنانكه می‌گویند محاسبة آن را «شیخ بهائی» دانشمند و فقیه و ریاضیدان معروف عهد شاه عباس انجام داده است. سطح فوقانی این شاخص به شكل مثلث قائم‌الزاویه است كه وتر مثلث در جهت طرفی است كه ظهر را تعیین می‌كند و یك ضلع مجاور زاویه­ی قائمه وصل به دیوار است و ضلع دیگر نماینده قبلة مسجد است.  

 

گنبد بزرگ مسجد، دو پوسته ی گسسته است.آهیانه‌ی آن ( آهیانه به معنی جمجمه‌است. در گنبدهای دوپوسته پوشش زیرین را هم به این نام می‌خوانند)، گنبد سبویی است چون دهانه ی آن بزرگ بوده و نزدیک به ۲۰ متر است، از مهمترین گنبدهای دوپوش بوده، فضای خالی بین دوپوش چوب بست‌هایی قرار گرفته است،" خود" آن "گنبد ناری" است. معمار گنبد،استاد فریدون نایینی است.

ادامه نوشته

عمارت عالی قاپو

به نام خدا

عمارت عالی قاپوکه در عهد صفویه «دولت‌خانه مبارکه نقش‌جهان» و «قصر دولت‌خانه» نام داشت

، در سمت غربی میدان نقش جهان و روبروی مسجد شیخ لطف اللهِ واقع شده است. کاخ عالی‌قاپو شامل سه‌ طبقه می‌شود که هر طبقه آن متشکل از دو طبقه اطاق است. بدین ترتیب این بنا در واقع شش طبقه محسوب می‌شود و چون از بام طبقه آخر می‌توان تمام مناظر شهر را دید، آن را نیز یک طبقه حساب کرده‌اند و عالی‌قاپو را هفت طبقه می‌دانند. همچنین بنای عالی‌قاپو با ارتفاعی حدود ۳۶ متر تا کف بازار بلندترین عمارت چند طبقه (تا چند دهه اخیر) در شهر اصفهان بوده ‌است.

از جمله نکات جالب‌توجه عمارت می‌توان به مینیاتور‌هایی از هنرمندان مشهور صفوی و گچبری‌های اتاق موسیقی اشاره کرد. با ارزش بالای تاریخی و معماری، این بنا در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و به‌عنوان بخشی از میدان نقش جهان، در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد. 

رصد خانه مراغه

به نام خدا

اولین خانه ستاره‌شناسان ایرانی، رصدخانه‌ ایران در مراغه

از زمان های دور تاکنون ایرانیان در علوم مختلف دست داشته اند؛ آثار باقی مانده از دوران های حاکی از این است که ایرانی ها در هر دوره تاریخی نسبت به زمان خود پیشرفت های بسزایی داشته اند و این موضوع را در ساخت بناها و شهرسازی خود نیز تا حدی نشان داده اند. ۸۰۰ سال پیش در چنین روزی اولین رصدخانه ایران در مراغه ساخته شد و همین خود یکی از شگفت انگیزترین آثار باقی مانده از دوران باستانی ایران به شمار می رود. به مناسبت ۸۰۰ ساله شدن رصدخانه ایران در مراغه در این مطلب از مجله ی گردشگری الی گشت قصد داریم در خصوص این سازه ی ارزشمند اطلاعات لازم را خدمتتان ارائه دهیم.

بنابر گزارش خبرگزاری های رسمی کشور، ۸۰۰ سال پیش در چنین روزی اولین رصدخانه ایران در مراغه ساخته شد. روزگاری که هیچ جای دنیا خبری از  دستگاه های پیشرفته نظیر تلسکوپ و دوربین های نجومی نبود، دانشمند ایرانی به نام خواجه نصیرالدین طوسی رصدخانه را در استان تبریز بنا کرد که سال ها از آن عنوان پیشرفته ترین رصدخانه ی جهان نام می بردند و محلی برای مطالعه های فصلی و نجومی دانشمندان ایرانی به شمار می رفت. این رصدخانه در دوره حکومت هلاکوخان ساخته شد و در حال حاضر از آن به عنوان یک آثار باستانی کشور یاد می شود. رصدخانه ایران در مراغه یک یادگار از دوره طلایی علم و فرهنگ ایران باستان و دانشمند بزرگ ایران خواجه نصیرالدین طوسی است که به دست او و با همراهی عده ای از فضلا و دانشمندان بنا شده است.

آنچه جالب است بدانید این است که کاربری رصدخانه مراغه تنها بررسی ستارگان نبود بلکه یک سازمان علمی عظیمی بود که بیشتر شاخه های دانش در آن درس داده می شد و از مشهورترین دانشمندان آن زمان قطب الدین شیرازی، کاشف علت اصلی تشکیل رنگین کمان نیز بوده است.

این رصدخانه در شهر مراغه بر روی تپه ی ۱۱۰ متری صدر داغی مراغه واقع شده است. قرار گیری این رصدخانه در ارتفاعات باعث شده تا از بیشتر مناطق شهر قابل دیدن باشد و چشم انداز زیبایی به دریاچه ارومیه داشته باشد. بنا به درخواست خواجه نصرالدین طوسی، بنای این رصدخانه توسط معمار معروف آن دوران یعنی فخرالدین ابوالسعادات احمد بن عثمان مراغی ساخته شد. ساخت این رصدخانه در حدود ۱۳ سال به طول انجامید. در تپه رصد خانه مراغه در مجموع ۱۷ واحد معماری کشف شده است. یکی از این واحد ها متعلق به تاسیسات بعد از ویرانی رصد خانه است و باقی واحد ها، مجموعه علمی رصد خانه مراغه را تشکیل می دادند. واحد های کلی در دو دوسته قرار می گیرند. واحد هایی که در تحقیقات و فعالیت های نجومی به طور مستقیم کاربرد داشته اند و واحد های وابسته به مرکز علمی رصد خانه، که کاربرد های مختلفی از جمله کارگاه های ابزار سازی و ریخته گری، مدرسه و کتابخانه داشتند.

الگوبرداری از رصدخانه مراغه در کشورهای دیگر

در آن زمان به دلیل ارتباط علمی که بین دو کشور ایران و چین به دلیل چیرگی قوم مغول بر این دو سرزمین برقرار شده، دانشمندی چینی به نام «فائو مون جی» در این مرکز فعالیت داشته است. در آن زمان امپراطور چین به نام قوبیلای قان و بردار هلاکوخان، کارشناس هایی برای الگوبرداری از رصدخانه مراغه به ایران آمد و پس از بازگشت به چین رصدخانه ای را به همان شیوه ساختند.

به غیر از این دو، رصدخانه های استانبول و هند نیز از روی رصدخانه ایران در مراغه الگوبرداری کرده اند و حتی رصدخانه های بزرگ غرب همچون رصدخانه های تیکو براهه در حوالی دانمارک و کپلر از این رصدخانه الهام گرفته اند.

مختصری درباره تاریخ تخریب رصدخانه مراغه

در خصوص رصدخانه ایران در مراغه اسنادی وجود دارد حاکی از این که، بنای رصدخانه های اوجین در هندوستان، منزو در بنارس، اورانین برگ در دانمارک و رصدخانه شانگهای چین نیز با الهام از رصدخانه مراغه ساخته شده اند.

بنابر نوشته هایی قدیمی حاکی از آن است که این بنا در حدود سال ۷۲۰ هجری، کاملا تخریب شده و تنها ویرانه هایی از آن باقی ماند. تحقیقاتی که روی این بنا انجام شد، حاکی از آن است که رصدخانه ایران در مراغه به دستور دولت آن زمان تخریب شده است.

برخی از کارشناسان نیز بر این باور هستند که در زمان الع بیگ (پادشاه سلسله تیموری) با احداث رصدخانه سمرقند به دستور او، دانشمندان مراغه ای را تشویق می کردند که به سمت سمرقند بروند در صورتی که آن ها از این امر سرباز می زدند و ترجیح می دادند که برای انجام مطالعات خود در رصدخانه مراغه بمانند. از همین رو الغ بیک دستور تخریب رصدخانه مراغه را صادر کرد. نوع تخریب بنا و بقایای برجای مانده از جمله کف پوش های ناقص نشان می دهد که احتمالا مردم محلی با آگاهی از تخریب رصدخانه، تقاضا می کنند تا در این فرصت از مصالح به کار رفته در بنا استفاده نمایند و به این ترتیب فقط پی این بنا باقی می ماند.

 

ادامه نوشته

برج مدور

به نام خدا

برج مدور از دیگر شاهکارهای تاریخی در مراغه کنار گنبد کبود است که قدمت آن به دوران سلجوقیان باز می‌گردد. این برج، گنبدی استوانه‌ای شکل است که شامل دو طبقه سردابه و نمازگاه می‌شود.  گنبد مدور مراغه دومین مزار از قبرهای پنج ‌گانه مراغه است که مزاری کاملا ناشناخته است. این گنبد که دارای پلانی مدور است شامل دو طبقه سردابه و نمازگاه است

که با استفاده از مصالح سنگ‌های آهکی و حجاری شده و آجرهای خشتی و ساروج ساخته شده است. بر روی کتیبه برج به خط کوفی تاریخ احداث بنا سال ۵۶۳ هجری است، ولی درباره نام بانی و مدفون داخل آن هیچ‌گونه اطلاعی در دست نیست و مزاری کاملا ناشناخته‌ است.

بنای گنبد مدور مراغه ظاهری‌ ساده‌ دارد و نظیر نوعی‌ برج‌ دفاعی‌ است‌ كه‌ فاقد تزیینات‌ است. فقط‌ درب‌ ورودی‌ آن‌ با نقوشی‌ مشابه‌ نمای‌ اصلی‌ گنبد سرخ‌ آذین‌ شده‌ است‌. ارزش بنا در این است که ترقی و تکامل نمای مینایی را طی دوران کوتاه میان تاریخ احداث این بنا و تاریخ ساخت گنبد سرخ نشان می‌دهد. این بنای آجری بروی سکوی بلندی از سنگ که سردابی در میان دارد، قرار گرفته ‌است. در فاصله ده متری گنبد مدور، برج ده ضلعی بسیار زیبایی خودنمایی می‌کند که به گنبد کبود مراغه یا مقبره مادر هلاکو معروف است.

گنبد کبود

به نام خدا

در شهرستان مراغه از استان آذربایجان شرقی گنبد‌های نسبتا زیادی وجود دارد که همگی زیبایی‌های خاص خود را دارند و در کنار معماری خاص، تاریخچه‌ای طولانی نیز پشت آن‌ها نهفته است. گنبد کبود مراغه یکی از این گنبد‌ها است که در ادامه به معرفی آن می‌پردازیم. بامکان دیدنی همراه باشید.

گنبد کبود مراغه در واقع یک برج مقبره به‌ حساب می‌آید و براساس اطلاعاتی که تاکنون منتشر شده، به‌نظر می‌رسد که قبر مادر هلاکوخان در این گنبد قرار گرفته است. این گنبد به‌ دلیل قرارگیری در مرکز شهر توانسته توجه بیشتری را نسبت به‌سایر گنبد‌های موجود در شهر به‌ خود جلب کند.

اطلاعات جغرافیایی

شهرستان مراغه در استان آذربایجان شرقی واقع شده و بعد از تبریز، بزرگ‌ترین شهر این استان به‌ حساب می‌آید. مراغه شهری است که گویی در میان باغی قرار دارد و اغلب خیابان‌های آن سرسبز و پر از درختان قدیمی هستند. شهرستان مراغه به‌ دلیل کوهستانی بودن، زمستان‌های سرد و تابستان‌های معتدلی دارد و میزان بارش نیز در این شهر بالا است. گنبدکبود مراغه یکی دیگر از آثار تاریخی مهم این شهر به‌ حساب می‌آید. گنبد کبودمراغه در مرکزی‌ترین بخش شهر واقع شده است. با وجود اینکه گنبد مذکور در جوار خیابان‌های اصلی قرار ندارد اما شهروندان حداقل هر چند روز یکبار از کنار آن عبور می‌کنند و دسترسی به آن کار ساده‌ای است.

 

در فاصله چند متری از این گنبد، برجی تاریخی وجود دارد که به برج مدور مشهور است و همانند نامش ساختاری استوانه‌ای دارد. البته از نگاه یک بازدید کننده عادی، زیبایی گنبد کبود بسیار بیشتر از برج مدور است و تزیینات به‌ کار رفته در آن بسیار چشم‌نواز هستند. از لحاظ بازسازی نیز گنبد کبود شرایط بهتری دارد. با وجود اینکه برج مدور یک آرامگاه است اما در خصوص فرد مدفون شده در آن هیچ اطلاعاتی وجود ندارد. این تفاوت بین معماری و زیبایی گنبد گبود و برج مدور، اطلاعات بسیاری از آن را فاش می‌کند. براساس کتبیه برج مدور که به زبان کوفی نوشته شده است، این برج در سال ۵۶۳ ساخته شده و تنها با گذشت چند سال از آن اثر دیگری به‌ نام گنبد کبود در کنار آن ساخته شده است. تفاوت شیوه معماری و تزئینات به‌ کار رفته در آن‌ها بسیار مشهود است و بر این اساس در فاصله زمانی مذکور تغییرات بسیاری در شیوه معماری صورت گرفته است.

برای دسترسی به این دو اثر تاریخی باید از طریق خیابان اوحدی واقع در مرکز شهر وارد عمل شد و با فاصله چند متری از خیابان اصلی این دو بنا قرار گرفته‌اند.

 

ادامه نوشته