باغ های خلیج

---

سفر به شهر سنگاپور برای هر توریستی مهیج و خاطره ساز می شود. در این شهر تفریحات بسیار خوبی از قبیل بزرگترین شهربازی آسیا وجود دارد که لحظات خوب و خوشی را برای گردشگران می سازد. یکی از بهترین تفریحاتی که در این شهر نباید از دست داد، بازدید از باغ های خلیج سنگاپور می باشد. در ادامه این مقاله ما را همراهی کنید تا اطلاعات خوبی از قبیل آدرس باغ های خلیج سنگاپور را در اختیار شما کاربران گرامی قرار دهیم.

باغ های خلیج سنگاپور دارای معماری بسیار زیبا و چشم نوازی بوده که در آن نخستین چیزی که توجه گردشگران تور سنگاپور را جلب می کند، وجود درختان عظیم الجثه می باشد. وجود این درختان تنومند و امکان پیاده روی در میان آن ها، در ارتفاع های بلند، پارک خلیج سنگاپور را از سایر باغ ها و پارک های منطقه متفاوت کرده است. وسعت باغ در حدود 250 هکتار دارد که در نوع خود حیرت انگیز می باشد.

این باغ در سال 2012 موفق به کسب عنوان "ساختمان سال جهان" شد. گردشگران تور سنگاپور هنگام گشت و گذار در این باغ زیبا، گلخانه های بزرگی را می بینند که ظاهر بیرونی آن ها شبیه به صدف دریایی می باشد، در این گلخانه ها انواع گیاهان و درختان از کشورهای مختلف وجود دارد که در دمایی خنک نگه داری می شوند.

باغ های خلیج سنگاپور به 3 بخش کلی تقسیم می شود:

-خلیج مرکزی: این خلیج اتصال دهنده دو باغ می باشد و مکانی مناسب برای پیاده روی دارد که گردشگران تور مالزی می توانند در حین قدم زدن از استشمام بوی گل ها لذت ببرند.

-خلیج جنوبی: گلخانه های باغ در این بخش قرار دارند و وسیع ترین باغ گرمسیری با درختانی به ارتفاع 50 متر نیز در این مکان قرار گرفته است که بازدیدکنندگان می توانند به بالای درختان رفته و منظره ای تماشایی از شهر را به نظاره بنشینند. نورپردازی های جذابی که در سراسر پارک و به ویژه بر روی درختان انجام شده، همزمان با تاریک شدن هوا جلوه ای منحصر به فرد پیدا می کند که هر تماشاگری را به وجد می آورد. 

یکی از بخش های بی نظیری که در این باغ دلربا وجود دارد، جنگل ابر می باشد که در واقع یک ساختمان شیشه ای حلزونی شکل با دمای داخلی بسیار خنک است که در آن یک کوه نمادین 35 متری وجود دارد که گیاهان کوهستانی بر روی آن رشد می کنند. در این ساختمان شیشه ای بزرگ می توانید سفری به نقاط مختلف دنیا داشته باشید و فضاهای شبیه سازی شده از هر منطقه را تماشا کنید. خوب است بدانید که گردشگران تور سنگاپور برای بازدید از این مکان باید 28 دلار (دلارسنگاپور) پرداخت کنند که این هزینه برای کودکان 15 دلار می باشد.

بر روی یکی از درختان غول پیکر، کافه و رستورانی وجود دارد که نمایی 360 درجه از مناظر ددینی پارک و آسمانخراش های شهر را به نمایش در می آورد.

-خلیج شرقی

* آدرس باغ های خلیج سنگاپور

اگر بخواهیم به طور دقیق آدرس باغ های خلیج سنگاپور را شرح دهیم باید بگوییم که مقابل هتل مارینا در منطقه خلیج سنگاپور واقع شده و منظره بسیار زیبایی را به محیط اطراف خود بخشیده است. امکان دسترسی به این پارک از طریق ایستگاه مترو هم وجود دارد.

لازم به ذکر است که بگوییم گردشگران تور سنگاپور برای بازدید از این پارک جذاب نیازی به خرید بلیط ندارند و تنها وارد شدن به فضای گلخانه ها و بالا رفتن از درختان مشمول هزینه می شود. باغ خلیج سنگاپور از ساعات 9 الی 21 پذیرای بازدیدکنندگان است. گشت و گذار در دل طبیعت بی بدیل این مکان مفرح، بسیار لذت بخش بوده و شما می توانید با اطلاع از آدرس باغ های خلیج سنگاپور از طبیعت دل انگیز آن بهره ببرید. 

بنای یادبود لینکلن واشینگتن دی سی

بنای یادبود آبراهام لینکلن 36 ستون دارد که بر روی آنها نام 36 ایالت آمریکا در زمان مرگ وی نوشته شده است. پشت این بنای یادبود رود پوتوماک قرار دارد و جلوی آن نیز ساختمان های نیروی دریایی و انبار مهمات ایالات متحده قابل رویت است. در سال های 1915 تا 1923 میلادی فضای جلو بنا و مرداب های موجود در آن برای ساخت استخر بازتاب صاف شده و آماده بهره برداری شد.

آبراهام لینکلن در 12 فوریه 1809 میلادی در کلبه ای چوبی در مزرعه سینکینگ اسپرینگ چشم به جهان گشود و پس از 56 سال در صبح 14 آوریل 1865 میلادی توسط یک بازیگر تئاتر به نام جان ویلکس بوث در آمفی تئاتر فورد مورد اصابت گلوله قرار گرفت و درگذشت.

لینکلن شانزدهمین رئیس جمهوری آمریکا و اولین رئیس جمهور طرفدار حزب جمهوری خواه بود که نام و اعتبارش به دلیل کارهایی همچون: سازمان دهی جنگ داخلی و پیروزی در آن، تجدید نظر در ارزش ملی، تشکیل حزب سیاسی نوین و حفظ آمریکا، پایان دادن به نظام برده داری در آمریکا و خاتمه ان با اعلامیه آزادی بردگان و متمم سیزدهم قانون اساسی ایالات متحده شهره خاص و عام شد.

در سال 1913 میلادی بود تصمیم ساخت بنایی خاص در واشینگتن دی سی برای یادبود وی تصویب و محلی برای آن انتخاب شد. ساخت این بنا از سال 1914 میلادی تا سال 1922 میلادی به طول انجامید و در حال حاضر از بناهای مشهور شهر واشنگتن دی سی آمریکا محسوب می شود.

سازنده مجسمه لینکلن فردی به نام دنیل چستر فرنچ بوده است و این مجسمه هر سال بهار از صبح 12 اوریل (22 فروردین)تمیز می شود.

مسجد شیخ زاید

مسجد شیخ زاید، مسجدی در شهر ابوظبی، کشور امارات است. این مسجد بعد از مسجد الحرام و مسجد النبی سومین مسجد بزرگ جهان است و یکی از نقاط دیدنی امارات متحده عربی به شمار می‌آید.

نام این مسجد از شیخ زاید بن سلطان آل نهیان گرفته شده‌است که بنیان‌گذار و نخستین رئیس کشور امارات بوده و در همین مسجد دفن شده‌است. او در ۲۰ رمضان ۱۴۲۵ ه.ق (۴ نوامبر ۲۰۰۴ میلادی) درگذشت و قبر وی در سمت شمال مسجد واقع شده‌است این مسجد به طور رسمی در ماه رمضان در سال ۲۰۰۷ میلادی گشوده شد.

این مسجد در منطقه‌ای بزرگ میان دو پل «مصفح» و «مقطع» در مدخل جزیرهٔ أبوظبی قرار دارد. اگرچه ورود به مسجد برای نامسلمانان در امارات ممنوع است ولی این مسجد برای امکان بازدید گردشگران یک استثنا است.

مسجد «شیخ زاید» یکی از آثار معماری بی نظیر است که از 80 گنبد و 1000 ستون ساخته شده است و قابلیت پذیرش 4 هزار نمازگزار را دارد.
 

سالن اصلی مسجد دارای بزرگترین لوستر جهان به طول 15 متر و به وزن 9 تن است که 10 متر قطر دارد و از سویی باعث شده تا این مسجد یکی از جاذبه های گردشگری مهم ابوظبی شود.

رنگ آمیزی این مسجد به گونه ای است که رنگ های ساختمان به واسطه تابش خورشید یا نور ماه تغییر می کنند.

بزرگترین فرش ایرانی در مسجد شیخ زاید

بزرگترین فرش جهان که زینت بخش این مسجد است، روزانه قریب به 2 هزار توریست بازدید می کنند.

این فرش حاصل دسترنج 1200 قالیباف ایرانی و تلاش دو شیفت کاری آنها در مدت 18 ماه است . این فرش بزرگ که 5634 متر مربع مساحت دارد دارای 133 متر طول و 48 متر عرض است و وزن آن 48 تن است. بزرگ ترین فرش جهان، در نیشابور بافته شده ، از 2 میلیارد و 100 میلیون گره تشکیل شده است و 72 درصد آن از پشم و 28 درصد آن را پنبه تشکیل می دهد.

نام این فرش در کتاب رکوردهای گینس ثبت شده است و مقامات امارات تلاش دارند از وجود این فرش در کشورشان به عنوان یک جاذبه توریستی بهره برداری کنند.
 

باغ سنگی

باغ سنگی در نزدیکی شهربلورد واقع در روستای میاندوآب و در فاصله ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار دارد و به دست فردی کر ولال به نام درویش خان گنگ اسفندیارپور که به کشاورزی اشتغال داشته، ساخته شده. او که یکی از زمین داران سیرجان بود، چند سال بعد از انجام اصلاحات ارضی، در سال ۱۳۴۰ که بسیاری از زمین هایش رو از دست داده بود

، به نشانه اعتراض درخت های باغش رو که همه آنها خشک شده بود با آویزان کردن سنگ زینت بخشید. باغ سنگی یکی از جاذبه های دیدنی استان کرمان و شهر سیرجانه که مردم زیادی از اون دیدن می کنن. مردم از روستاهای دور و نزدیک برای تماشا و تبرک و بستن دخیل به باغ سنگی میان.درویش خان پس از ۹۰ سال زندگی در ۱۹ فروردین سال ۱۳۸۶ درگذشت و پیکرش در محل باغ سنگی بلورد سیرجان به خاک سپرده شد.

لشکر سفالین

لشکر سفالین (به چینی: 秦始皇陵兵马俑)‏ شامل مجسمه سفالی هزاران سرباز مجهز مربوط به پادشاهی چین شی هوان، موسس دودمان چین در ۲۲۰ پیش از میلاد است. مجسمه‌های سنگی ارتش تراکوتا در حوالی شهر شی‌آن پایتخت نخستین امپراتوری چین پراکنده هستند. این آثار از مهم‌ترین یافته‌های باستان‌شناسی جهان در سال‌های اخیر به شمار می‌روند.

تاریخچه
مجسمه‌های لشکر سفالین با اندام و اندازه واقعی به عنوان «پاسداران معبد سلطنتی در چین باستان» مستقر شده بودند. آنها به اولین امپراتوری چین متحد به نام چین شی هوان تعلق دارند. این امپراتور از سال ۲۲۱ تا ۲۰۶ قبل از میلاد مسیح بر چین باستان حکومت می‌کرد.
پیکره سربازان بیش از دو هزار سال پیش به همراه امپراتور به خاک سپرده شدند تا بر پایه باوری قدیمی، در جهان پس از مرگ نگهبان و معبد سلطنتی امپراتور باشند و او را از گزند دشمنانش حفظ کنند.

کشف لشکر سفالین
در سال ۱۹۷۴ میلادی، کشاورزان چینی در استان شاآن‌شی به صورت کاملا اتفاقی مقبره چین شی هوان و پاسداران معبد سلطنتی را کشف کردند. بر اساس برآوردها، مجسمه‌های لشکر سفالین شامل بیش از ۷۰۰۰ سرباز، ۱۳۰ کالسکه نظامی و ۵۲۰ اسب می‌شود. در رشته‌ای از حفاری‌های دقیق و پیوسته از سال ۱۹۷۴ تاکنون، بیش از ۲۰۰۰ پیکره از زیر خاک بیرون آورده شده‌اند.

ساحل شن های شیشه ای

در منطقه‌ای از کالیفرنیای آمریکا ساحلی وجود دارد که به جای شن‌ در آن شیشه یافت می‌شود.آن‌گونه که اهالی منطقه می‌گویند، این ساحل در قرن 19 به منطقه‌ای برای تخلیه نخاله‌ها و زباله‌هایی تبدیل شده بود که از مناطق اطراف از جمله شهر «فورت پراگ» کالیفرنیا به آنجا ریخته می‌شد.

پس از گذشت 67 سال اوضاع در این منطقه چنان وخیم شد که مسئولان به فکر پاکسازی آن افتادند، بنابراین اقدام به تخلیه زباله‌ها و نخاله‌ها و پاکسازی آن کردند، اما اشیا شیشه‌ای به مرور زمان جذب محیط شده بود و همین موجب شده بود تا پس از پاک‌سازی ساحل «ماکشر» به یکی از زیباترین سواحل جهان تبدیل شود

قلعه بهستان

قلعه بهستان یا کهن دژ در شهرستان ماه‌نشان در استان زنجان و در نزدیکی روستای بهستان و در کنار رود قزل اوزن جای گرفته‌است. دیرینگی این دژ به دوره مادها بازمی‌گردد. این دژ در تاریخ ۱۳۵۶/۰۷/۱۱ و با شماره ثبت ملی ۱۴۵۸ به نام قلعه بهستان در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده‌است. قلعه‌ای منحصر به فرد که متأسفانه به علت عدم توجه مسئولان میراث فرهنگی کشور و بخصوص استان در آستانه تخریب است. توجه به ساخت دیوارهای حائل در کنار رودخانه قزل‌اوزن برای حفاظت از قلعه بسیار ضروری است.

بنای نخستین این دژ منسوب به دوره ساسانی است اما در دوره اسلامی و سده‌های ۵ تا ۷ هجری مورد استفاده بوده‌است. بقایای دژ بهستان در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده‌است.

سازندگان قلعه با در نظر داشتن طرح اولیه، اقدام به کندن کوه و تخلیه خاک‌ها و سنگ‌ها کرده‌اند و اتاق‌ها را به وجود آوردند و به هر تعدادی که به اتاق‌های آن اضافه شده راه‌های ارتباطی آن‌ها به مجموعه نیز به صورت دالان‌هایی افزوده شده‌است. برخی از مردم محلی این آثار را به دلیل شکل عجیبشان «دودکش جن» یا «تخت دیو» می‌نامند

 

دودکش جن

«دودکش جن» دقیقا همان‌جایی است که ماه‌نشان را شهری افسانه‌یی می‌کند و خیلی‌ها با وجود آن‌که از زنجان گذر کرده‌اند، ولی تا به حال نه آن را دیده و نه درباره‌اش شنیده‌اند. معلوم هم نیست پایه‌ی نام‌گذاری آن چیست، شاید به اعتقادات کهن مردم این خطه برگردد.

پدیده دودکش جن از آن دست پدیده‌هایی است که در نقاط مختلف دنیا مثل شهرستان ماهنشان زنجان دیده می‌شود.

دودکش‌های موسوم به جن ما حصل پدیده زمین شناسی هودو (hoodoo) است که شگفت انگیز‌ترین مناظر دیدنی را خلق کرده است.

هودو در واقع سنگی شبیه قارچ است که در اثر فرسایش شکلی شبیه مناره بلند و نازک پیدا کرده و سنگ دیگری روی آن قرار گرفته است، در زنجان به این هودو‌ها» دودکش جن» گفته می‌شود.

جن کوه در حاشیه آب‌های روان قزل اوزن جایی میان آسمان آبی و زمین خاکی، که در افسانه‌های محلی تخت دیو و پری بدان گفته میشودقرار دارد.

تعداد متناوبی از این ساختار‌ها در دامنه‌های منتهی رودخانه‌ی قزل اوزن در منطقه‌ی ماهنشان قابل مشاهده بوده است که بعضی از آن‌ها به صورت کامل و برخی به صورت ناقص شکل گیری نموده اند که بارزترین و بلندترین آن‌ها معروف به دودکش جن می‌باشد که قبل از روستای ایللی بولاغ واقع شده است.

«دودکش جن» را در ۲۰ کیلومتری شهر ماه‌نشان و ۱۲۰ کیلومتری زنجان می‌توان پیدا کرد.

گفته می‌شود تاریخچه این پدیده زیبا به حدود ده‌ها هزار سال پیش ازاین برمی گردد.

 

قلعه بهستان یا کهن دژ زنجان

قلعه بهستان:

در پای این دودکش‌ها دژی کهن قرار دارد که خبر از قدمت طولانی این محل می‌دهد. با گذر از دودکش‌ها به بقایای قلعه بزرگی برمی خوریم که به آن قلعه بهستان یا تخت دیو می‌گویند.

قلعه بهستان در ۱۲ کیلومتری شهرستان ماهنشان قرار دارد. این قلعه با ۶۴ اتاق و دو راه پله در لیست آثار ملی قرار دارد و بازدید از آن بسیار خاطره انگیز است.

شکل ظاهری بیرون قلعه شبیه دیواره‌ای از دودکش‌های به هم چسبیده و تعدادی دودکش‌های جداست. در پایین قلعه روزنه‌هایی به چشم می‌خورد که ظاهر آن را را مرموز و اسرار آمیز کرده است.

فضای کلی قلعه به ۳ قسمت اتاق‌ها، دالان‌ها و راه پله‌ها تقسیم می‌شود. در ضلع‌های غربی و شرقی، راه پله‌های زیگزاگی وجود دارد که طبقات زیرین آن فرسایش زیادی پیدا کرده اند و عبور از آن‌ها خطرناک است. راه پله‌های ضلع شمال‌غربی قلعه کاملا سالم و دست نخورده اند و در بالای آن ها، اتاقی به شکل طاق محراب‌های مسجد‌های اسلامی قرار گرفته است.

دلیل این که به این قلعه، «تخت دیو» می‌گویند این است که محلی‌ها بر این باور بودند که دیو‌ها بر روی سنگ‌های مسطح بالای ستون‌ها می‌خوابند. قدمت بنای اولیه این قلعه به دوره ساسانی برمی گردد، اما از آن در قرن‌های ۵ و ۷ هجری استفاده می‌شده و برای ساختن اتاق‌های آن کوه‌ها را حفر کرده اند.

طبیعت گردان و اکوتوریست‌هایی که همه ساله به منطقه حیات وحش انگوران میروند دیدن این دودکش‌ها را خالی از لطف نمی‌دانند

چگونه برویم:

وارد آزادراه زنجان-تبریز شوید. 35 کیلومتر که از زنجان دور شدید، خروجی ماه‌نشان را در منطقه‌ای به نام «نیک‌پی» خواهید دید و باید وارد این مسیر شوید. این جاده در ضلع جنوبی آزادراه است و 60 کیلومتر که در آن برانید، قبل از ماه‌نشان به بهستان می‌رسید. پس از رسیدن به سه راهی «ایلی‌بلاغ» مسیر را به سمت ماه‌نشان ادامه دهید و روستای «میرآخور» را هم رد کنید. وقتی از روی پل قزل اوزن عبور کردید، بلافاصله جاده فرعی سمت چپ‌تان را انتخاب کنید که از روستاهای «سریک» و «تک‌آغاج» و بهستان رد می‌شود و سپس به قلعه بهستان می‌رسید

کوه های رنگارنگ

کوه های رنگارنگ که هر کدام به تنهایی شگفتی های بی بدیلی هستند نقش بسته در گستره خاک و وجود رنگ هایی همچون قرمز، قهوه ای، سبز، نارنجی، زرد و سفید چشم های انسان خیره می کند.اگر قصد دارید طبیعت را آنگونه که هست ببینید سری به زنجان بزنید تا رنگین کمان را خفته بر خاک ببینید. در مسیر حرکت از سمت زنجان به طرف شهرستان ماهنشان در دو طرف جاده کوههای رنگین  خودنمایی می کنند اگر گذرتان به این منطقه از ایران بی همتا خورد ، حتماً کوه ها و تپه های رنگی یا  «آلاداغ لار» را ببینید

در نزدیکی این کوه ها و تپه ها، روستاها و آبادی های متعددی قرار گرفته اند، دست و دل بازی طبیعت زیبا که اندوخته ها و ثروت چشم نواز و زیبای خود را به ساکنان این مناطق ارزانی داشته و خاک های رنگی به کار رفته در کاه گل دیوار خانه ها مؤیید این مطلب است. بسیاری از مردم کشورمان و گردشگران خارجی از وجود چنین جاذبه بی نظیر، طبیعت زیبا اطلاع ندارند.

آلاداغ لار یا همان کوه های رنگی، رنگین کمان را بر روی زمین به نمایش گذاشته اند تا همگان اوج هنرمندی را در شکوه و عظمت طبیعت ببینند. کوههای رنگارنگ که هر کدام به تنهایی شگفتی های بی بدیلی هستند نقش بسته در گستره خاک و وجود رنگهایی همچون قرمز، قهوه ای، سبز، نارنجی، زرد و سفید چشم های انسان خیره می کند.

این کوه های رنگی و تپه های رسی به سبب رنگشان به ویژه رنگ قرمز، قهوه ای، سبز، زرد، سفید و نارنجی در شرایط نور مناسب خصوصا پس از یک بارندگی اندک که خاکها را کمی خیس می کند با آن contrast زیبا، سوژه بی نظیری برای عکاسان، فیلمسازان و طبیعت گردان به شمار می رود.آلاداغ لار می تواند به عنوان یک منطقه و محل مناسب برای توسعه گردشگری طبیعی در استان زنجان خود را مطرح کند و تحقق این امر در کنار وجود سایر جاذبه های گردشگری شهرستان ماهنشان نقش مهمی در توسعه گردشگری شهرستان ماهنشان دارد.

 

 

 

وجود حوضچه های سرشار از رسوبات آهن در زمان فرآیند کوه زایی و بالا آمدگی کوه ها و تغییر املاح و تثبیت نوع آنها در رنگ رسوبات باعث شده تا هر گوشه از این کوه ها به رنگی در بیاید. به صورت ساده می توانیم بگوییم که این کوه ها در اثر شرایط اکسیدان (زنگ زدگی) و وفور اکسیژن و ترکیب با این عنصر به رنگ قرمز در آمده اند. البته برخی رنگ ها نشانه هایی از وجود مواد معدنی نیز دارند به عنوان مثال رنگ سبز نشانه ی ماده معدنی مس است که به دلیل کربناته شدن به این رنگ دیده می شود.

در تمام ایام سال می توانید به دیدن کوه های رنگین کمانی بروید. البته در هر زمان با جلوه ای خاص روبه رو خواهید شد چرا که این کوه ها در تابش آفتاب رنگ خاصی پیدا می کنند و در پاییز و زمستان با بارش باران و برف تصویری متفاوت را پیش رویتان قرار می دهند

غار کتله خور

غار کتله خور که اصطلاحی ترکی است و معنی اش ناهمواری آسان می شود، در حدود 7 کیلومتری شرق شهر گرماب از توابع استان زنجان واقع شده است. فاصله ی این غار از شهر همدان 173 کیلومتر، از زنجان 165 کیلومتر و از شهر تهران 410 کیلومتر است . اگر بخواهید از تهران به غار کتله خور بروید ابتدا از طریق اتوبان تهران- قزوین حرکت کنید و سپس جاده قزوین – ابهر را بروید و از آنجار به قیدار رفته و بعد به سمت گرماب حرکت کنید تا به غار کتله خور برسید. مسیر دیگر هم، رفتن از تهران به سمت همدان است که پس از گذشتن از فامنین باید به سمت کبودر آهنگ بپیچید و از آنجا به گرماب بروید.

غار کتله خور در سال 1331 توسط گروهی کوهنورد به طور رسمی کشف شده و به ثبت رسیده است. در حال حاضر فقط یک طبقه از غار، به طول 3250 متر برای بازدیدکنندگان گشوده شده است که هر گروه از بازدیدکنندگان را یک راهنما برای معرفی غار همراهی می کند. فضای داخل غار برای گردشگران به صورت مناسبی هموار شده است و گردشگران می توانند حین پیاده روی در داخل غار، از زیبائی های آن که از جمله: استالاگتیت ها و استالاگمیت ها، دالان ها و دهلیزهای فراوان و قندیل های زیبائی که به نام هایی چون لباس عروس، پای فیل، قلع شمع، سگ شکاری، سفره عقد، دست شیطان، و مریم مقدس نامگذاری شده لذت ببرند و عکسی به یادگار بگیرند

درون غار به علت کوهستانی بودن ودور بودن از تابش خورشید، حتی در فصل تابستان هم خنک و گاها سرد است و پیشنهاد می شود که حتما لباس گرم با خود داشته باشید تا سرما اذیتتان نکند. در ابتدای غار هم سینمای سه بعدی تعبیه شده است که اگر گردشگران علاقمند باشند می توانند برای دقایقی، عینک های سه بعدی را در داخل سینما به چشم بگذارند و از محیط سینما، که در واقع قسمتی از غار است لذت ببرند.

در بیرون از غار نیز محوطه سبزی با آلاچیق ها و درختان و سرویس های بهداشتی تعبیه شده است که می تواند فضای مناسبی برای استراحت گردشگران در خنکای کوهستان باشد. در اطراف غار هم سوئیت های اقامتی، رستوران، بوفه، مخابرات و اقامتگاه تعبیه شده تا وقت خوشی را برای شما به ارمغان بیاورد.

مسجد حسینیه اعظم

مسجد حسینیه اعظم از بزرگترین مراکز مذهبی جهان تشیع به شمار می‌آید که در جنوب شهر زنجان و در خیابان فردوسی واقع شده است. این مسجد پس از قربانگاه منا به عنوان دومین قربانگاه جهان اسلام شناخته می‌شود. مسجد حسینیه اعظم زنجان یکی از اماکن متبرک و معنوی استان زنجان به حساب می‌آید که سالانه میزبان مسافران زیادی از نقاط مختلف ایران و جهان است که به این شهر سفر می‌کنند. مسجد حسینه اعظم زنجان شهرت و آوازه جهانی خود را مدیون مراسم‌ و دسته‌های عزاداریست که در روز هشتم ماه محرم برای حضرت سیدالشهدا (ع)، حضرت ابوالفضل (ع) و یارانشان برگزار می‌گردد

.

قدمت مسجد حسینیه اعظم زنجان به دوره صفویه باز می‌گردد، به این دلیل که این زمان همراه با رسمی شدن مذهب شیعه توسط شاه اسماعیل صفوی در ایران بود. این مسجد موقوفه‌ی افرادی به نام‌های حاج میرزا محمدتقی و حاج میرزا بابایی بوده است که در دی ماه سال 1387 به عنوان دهمین میراث معنوی کشور به ثبت رسید. دسته‌های عزاداری مسجد حسینیه اعظم حرکت خود را از محل حسینیه‌‌ی آغاز کرده و همزمان با اذان مغرب به امام‌زاده ابراهیم (ع) زنجان می‌رسند و مراسم در آنجا به پایان می‌رسد. این مراسم با شکوه و عظمت بی‌نظیرش هر ساله تعداد زیادی از مسلمانان و عزاداران اباعبدالله‌الحسین (ع) را از نقاط مختلف و حتی مسلمانان غیرایرانی را به سوی خودجذب می‌کند.

در حال حاضر همه ایرانیان و جهانیان زنجان را با عنوان پایتخت شور و شعور حسینی می‌شناسند و هر ساله در شب تاسوعا، عزاداران 500 هزار نفری این مسجد فریاد پیروزی حق بر باطل را در این مسجد طنین‌انداز می‌کنند تا قدرت و صلابت اسلام، شیعیان و حامی مظلومان را به رخ جهانیان بکشند. در این مراسم همه با نوحه‌های جان‌سوزی که در مسجد حسینیه اعظم برای امام حسین (ع) و یارانش خوانده می‌شود اشک ریخته و سینه‌زنی می‌کنند، به طوری که صدای این سینه‌زدن‌ها، آوای طبل جنگ بنی‌اُمیه را کر می‌کند. مجموعه حسینیه اعظم زنجان در طول سال نذورات و کمک‌های نقدی و غیرنقدی زیادی را از عزاداران دریافت می‌کنند

که با این پول متناسب با نیازهای هر ساله گردشگران، فضاهای متعدد فرهنگی، مذهبی، درمانی و خدماتی مانند کتابخانه، شبستان‌های مختلف، دارالشفا، صندوق قرض‌الحسنه و غیره ساخته می‌شود تا به راحتی گردشگران و عزاداران به این مسجد سفر می‌کنند کمک کنند. به همین دلیل مسجد حسینیه اعظم، شهر زنجان را به یکی از مراکز تاثیرگذار فرهنگی و مذهبی استان زنجان تبدیل کرده است.

دریاچه آبدانان

در ۳۵ کیلومتری شرق شهرستان آبدانان واقع در استان ایلام، نادرترین و جذاب ترین جاذبه‌ی ایران قرار دارد، دریاچه دوقلوی سیاه گاو آبدانان که باید برای رسیدن به آن از درون شهر آبدانان هشت کیلومتر جاده‌ی آسفالت را پشت سر بگذارید و با عبور از پل و ۵۰۰ متر پیاده‌روی به دریاچه برسید. اما آیا دیدن این دریاچه ارزش طی کردن این مسیر را دارد؟

دریاچه خارق العاده آبدانان دارای ۱۲ متر عمق و چهار هزار و ۵۰۰ متر مساحت است که در شمال شرقی شهرستان آبدانان واقع شده است. اطراف دریاچه دوقلوی سیاه گاو را دشت‌ها و کوه‌های نسبتا مرتفع فراگرفته است، جلوه‌های بهاری و پاییزی این دریاچه‌ جذاب و دیدنی است، گلزارهای حاشیه‌ی دریاچه و پرندگان وحشی آن، گردشگاه جالب توجهی را به وجود آورده است. دو دریاچه‌ی زیبا به وسیله‌ی کانالی طبیعی به عرض ۱.۵ متر و عمق یک متر و به طول هشت متر به هم مرتبط هستند. این دو دریاچه دارای آبی زلال بوده، به طوری که می‌توان تا عمق سه متری آن، ماهی‌ها را به راحتی تماشا کرد، گویی که در حال تماشای یک آکواریوم هستید! اما چرا این دریاچه چنین نام عجیبی دارد؟

آب اين درياچه قابل شرب است اما در جاهایی رنگی بسیار تیره به خود می‌گیرد که به سیاهی می‌زند، یکی از دلایل این نام را چنین رنگی می‌دانند و البته شايد به دليل هلالی شكل بودن (شاخ گاوی) بودن شكل درياچه، از آن به عنوان درياچه سياه گاو نيز ياد كرده‌اند. دریاچه سیاه گاو، عمری در حدود هزاران سال  دارد و به علت فرسايش، مساحت آن در حال كم شدن است. عامل فرسايش باعث شده است روز به روز مساحت درياچه سياه گاو كم شود. اين نوع درياچه از نوع رودخانه‌‌ای است و مسيرهای قطع‌ شده‌ی آبكندها به وسيله‌ی آب، پر شده است.

 

ادامه نوشته

قلعه میرغلام

قلعه میرغلام کجاست؟‌

ایسنا/ایلام قلعه میرغلام هاشمی یکی از بناهای دوره‌ی قاجاریه است که بر اساس سنگ نوشته نصب شده بر دیوار ورودی بنا، در سال 1303 هجری قمری توسط میرغلام هاشمی، حاکم وقت در روستای فرهادآباد در 8 کیلومتری شمال غرب دره‌شهر ساخته شده است.

به گزارش ایسنا، ‌این بنا در تاریخ شانزدهم مهرماه 79به شماره 2794 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.

این بنا به سبک بناهای دوره‌ی ساسانی و به شکل چهار ایوانی و با مصالحی از سنگ و ملات گچ ساخته شده و در زمان خود کاربرد «نظامی- مسکونی» داشته است.

قلعه‌ی میرغلام به علت سبک معماری و نوع مصالح بکار رفته در آن، استحکام قابل توجهی دارد.

در این قلعه 35 اتاق ساخته شده است که بصورت تو در تو به یکدیگر مرتبط هستند.

این قلعه تاریخی توسط دختر مرحوم میرغلام هاشمی در سال 1376 خورشیدی به میراث فرهنگی استان ایلام واگذار شد.

بودای بزرگ لشان

بودای بزرگ لشان، در بخش جنوبی استان سیچوان در چین، در نزدیکی شهر لشان قرار دارد و در دوران سلسله تانگ ساخته شده‌ است، این بنا در کوهستان امی و در کنار یک رودخانه بنا شده و به عنوان بزرگترین پیکره سنگی بودا در جهان شناخته می‌شود. این مکان نخستین پرستشگاه بودایی است که در چین بنا شده و یکی از مهم‌ترین مکان‌های مقدس بودائیسم است. ارتفاع این پیکره‌ی سنگی ۷۱ متر است.

پهنای شانه‌هایش ۲۸ متر، سرش ۱۴٫۷ متر طول و ۱۰ متر عرض دارد و در مجموع ۱۰۲۱ تکه مو به آن وصل شده‌ است. در روی پاهایش که هر کدام ۸٫۵ متر است به راحتی ۱۰۰ نفر جای می‌گیرند. بودای بزرگ لشان در سال ۱۹۹۶ در میراث جهانی یونسکو ثبت شد.

باغ ارم شیراز

شیراز، شهر باغ‌هاست، اما عکس‌های شیراز را که نگاه کنید، باغی هست که یک پای ثابت همه عکس‌هاست و آن باغی نیست جز باغ ارم. باغ ارم شیراز، با درخت‌های سرو و نارنجش، زمانی تنها محل رفت و آمد بزرگان و اعیان بود، ولی حالا سال‌هاست که درهایش به روی گردشگران باز شده، می‌توان در آن راه رفت و از آنهمه زیبایی به وجد آمد.

می‌روید خیابان ارم شیراز و می‌رسید به باغ ارم، یکی از دل‌انگیزترین باغ‌های شیراز. وارد باغ که بشوید باید از بین دارو درخت‌های زیادی بگذرید تا برسید به جلوی حوض و عمارت حیرت‌انگیز باغ که میخکوبتان می‌کند. جای تعجب هم ندارد، چون در یکی از تماشایی‌ترین باغ‌های ایران هستید که همراه هشت باغ دیگر در فهرست آثار جهانی به ثبت رسیده.

تاریخ دقیقی برای ساخت باغ ارم در دست نیست، ولی گفته می‌شود که در دوره سلجوقیان و آل اینجو هم بوده و کریم خان زند بیشترین بازسازی‌ها را روی آن انجام داده، از بهسازی گوشه و کنار تا افزودن جوی های وسط.

بنا به اسناد در دست، بیشترین تحولات با ظهور قاجارها در اینجا اتفاق افتاده. در دوره ناصرالدین شاه در این مکان عمارتی ساخته شد و بعد از آن، باغ، ۷۵ سال در دست سران ایل قشقاقی بود. قشقایی‌ها نیز در این باغ عمارتی ساختند تا اینکه پهلوی‌ها آن را باز پس گرفتند، تعمیرش کردند و باغ را به دانشگاه شیراز اهدا کردند. اتفاقی که هنوز هم پابرجاست، باغ گیاه شناسی در اختیار دانشکده کشاورزی شیراز است و ساختمان باغ در اختیار دانشکده حقوق شیراز.

یکی از اصلی‌ترین قسمت‌های باغ ارم که هر بیننده‌ای را مجذوب می‌کند، جدا از درختکاری‌ها و باغچه‌ها و گل و گیاه‌هایی که در هر کجای آن به چشم می‌خوردند و آن را به صورت نمایشگاه دائمی گل و گیاه درآورده‌اند، یکی، سرو هزار ساله اینجا و دیگری عمارت وسط باغ است. عمارتی که یکی از شاهکارهای دوره قاجار محسوب می‌شود.

نقاشی‌هایی از شاهنامه فردوسی و نبرد قاجارها، کاشیکاری و گچ‌بری‌ها، در کنار کاشی‌کاری‌های ایوان مرکزی که نمونه‌اش در دیگر بناهای دوره قاجار دیده نمی‌شود، باعث زیبایی هرچه بیشتر این بنای سه طبقه شده است. ستون‌های این عمارت را از تخت جمشید الهام گرفته‌اند و کتیبه‌های سنگی در گوشه و کنار باغ هم یادگاریست که از نصیرالملک، معمار بنا، باقی مانده است.

 

اینطور می گویند که اگر می خواهید قشنگی این باغ و آب زلال و آبی حوضش را به خوبی حس کنید، صبح را برای رفتن به اینجا انتخاب کنید که آفتاب باعث شده تلالو آب و آنهمه رنگ بیشتر به چشم بیایند. می‌‌توانید در باغ چرخی بزنید و بعد روی یکی از نیمکت‌هایش بنشینید و غرق آنهمه زیبایی اطراف بشوید یا خودتان را به یک بستنی یا فالوده شیرازی، شربت سکنجبین و بهار نارنج که در گوشه‌ای از باغ می‌فروشند، مهمان کنید.

قیمت بلیت و ساعت بازدید

بلیت بازدید از باغ ارم در شیراز، ۳ هزار تومان است و ساعت بازدید بستگی به این دارد که در چه ماهی از سال به شیراز سفر کرده باشید. این باغ در دو ماه اول سال  یک سره از ساعت ۸ صبح تا ۸ شب باز است. در بقیه مواقع سال، صبح‌ها از ساعت ۸ صبح تا ۱۳ و بعدازظهرها از ۱۴:۳۰ تا ۵ عصر می‌توانید از آن دیدن کنید.

روزهای تاسوعا و عاشورا، ۲۱ رمضان شهادت امام علی، ۲۸ صفر رحلت پیامبر، ۱۴ خرداد رحلت امام خمینی ، ۲۵ شوال شهادت امام جعفر صادق، روزهای تعطیلی این مکان اند.

مسیر دسترسی

نزدیک‌ترین ایستگاه مترو به باغ ارم، ایستگاه متروی نمازی است که بعداز پیاده شدن از قطار از آنجا می‌توانید با ۱۰دقیقه پیاده‌روی و با گذشتن از میدان دانشجو و میدان ارم به باغ ارم برسید.

 

ادامه نوشته

تاج محل

تاج محل نماد عشق و یکی از عجایب‌ هفتگانه‌ جدید جهان است که در هند قرار دارد. این بنای باشکوه و بسیار زیبا حاصل هنر و نبوغ معماران ایرانی همچون استاد احمد و حمید لاهوری بوده است

 

 معرفی

در۲۰۰ کیلومتری جنوب دهلی‌نو در کشور هند یکی از عجایب هفتگانه  دنیا واقع شده است. همسر شاه جهان (ارجمند بانو مشهور به ممتاز محل) هنگام وضع حمل از دنیا رفت بنابراین وی  دستور ساخت تاج محل را به عنوان یادواره‌ای برای همسرش در باغی ایرانی به مساحت حدود ۱۸ هکتار صادر کرد. ساخت این بنا که ترکیبی از معماری ایرانی، اسلامی و هندی است ۱۵ سال به طول انجامید (در سال ۱۰۴۲شمسی آغاز و در سال ۱۰۵۷ تکمیل شد). احتمالا سر معماران ایرانی، استاد احمد و حمید لاهوری نقش اصلی را در طراحی و ساخت بنا به عهده داشته‌اند، اما در مجموعه حدود ۲۰,۰۰۰ هنرمند و معمار از کشورهایی مانند ایران، هند، آناتولی و آسیای میانه در ساخت این سازه‌ی باشکوه همکاری کرده‌اند. گفته‌ می‌شود که خوشنویسی کتیبه‌های نصب شده روی در و دیوار بنا را امانت خان شیرازی به عهده داشته که این موضوع از امضای وی در پایین این نوشته‌ها مشهود است

این بنا در شهر آگره هند (۲۰۰ کیلومتری دهلی نو) واقع و ۵۸ متر ارتفاع به همراه ۵۶ متر پهنا دارد. در کل مجموعه‌ی تاج محل، آرامگاه در مرکز توجه قرار دارد. این مقبره سازه‌ی مرمری سفید رنگ بزرگی است که روی صفحه‌ی مرمری عظیمی قرار دارد و شامل یک ساختمان متقارن با یک ایوان و گنبد و گلدسته‌ها می‌شود. تماشایی‌ترین ویژگی این مقبره گنبد مرمری و زیبای آن است که حدود ۳۵ متر ارتفاع دارد و اغلب گنبد پیازی نامیده می‌شود. اما یکی دیگر از ویژگی‌های بسیار جالب بنا این است که در ساعات مختلفی از روز، رنگ‌های متفاوتی به خود می‌گیرد. به طور مثال می‌توان هنگام صبح بنا را به رنگ صورتی، عصر به رنگ سفید شیری و شب به رنگ طلایی مشاهده کرد.

در دو طرف بنا نیز دو بنای کوچک‌تر در حالت قرینه قرار دارد. در سمت غرب یک مسجد به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز با سه گنبد و در سمت شرقی بنایی قرار دارد که زمانی مهمانسرا بود. گفته می‌شود شاه جهان قصد داشت برای خود بنایی مشابه در سمت دیگر رود جمنا با استفاده از مرمر سیاه بسازد و آن را با پلی به تاج محل متصل کند که متاسفانه هیچ وقت چنین اتفاقی نیفتاد. بعدها خود شاه جهان هم در این مکان و در جوار همسرش به خاک سپرده شد.  این اثر بعد از سال ۱۹۸۳ به ثبت سازمان جهانی یونسکو درآمد و طبق یک نظرسنجی در سال  ۲۰۰۷ میلادی از عجایب هفتگانه جهان به شمار رفت. آرامگاه یاد شده در واقع نماد عشق شناخته می‌شود.

 

آدرس

تاج محل در هند، ایالت اوتار پرادش، شهر آگره یا آگرا قرار دارد.

دسترسی

سفر به این منطقه و تماشای شکوه بازمانده از معماری تلفیقی ایران و هند تا مدت‌های مدیدی از خاطرتان محو نخواهد شد. برای دسترسی به تاج محل می‌توان با پرداخت ۲۶۳ تا ۷۰۰ روپیه از دهلی سوار قطار سریع السیر شوید و در زمانی حدود ۲ تا ۳ ساعت به سمت شهر آگرا سفر کنید. مسیره جاده‌ای نیز حدود ۴ تا ۵ ساعت طول می‌کشد. اما دو شهر جیپور و گوالیور نیز جزو مبداهای اصلی سفر به آگرا هستند. از جیپور این مسیر با جاده (۵ تا ۶ ساعت) و قطار (۴ ساعت) و همچنین از گوالیور با قطار (۱ ساعت) و جاده (۲ ساعت) قابل دسترسی است.  برای رسیدن به آگرا از طریق جاده می‌توانید سوار تاکسی یا اتوبوس شوید یا یک ماشین اجاره کنید. البته از آنجایی که آگرا فرودگاه مخصوص خودش را دارد، مسیرهای هوایی هم در دسترس هستند که مسلما هزینه‌ی بیشتری در بر خواهند داشت. بعد از رسیدن به اگرا بهترین وسیله برای رفتن به تاج محل و یا گشت و گذار در این شهر موتور ریکشاو است. این بنا از طلوع تا غروب آفتاب به روی عموم باز خواهد بود، با این وجود روزهای جمعه بسته است. هزینه‌ی ورود برای گردشگران خارجی ۷۵۰ روپیه می‌شود.

معبد فوشیمی

معبد فوشیمی‌ ایناری یکی از زیباترین و باشکوه‌ترین جاذبه‌های گردشگری کیوتو به‌ شمار می‌رود که سالانه گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کند.

 

 

«معبد فوشیمی‌ ایناری» (Fushimi Inari Shrine)، یکی از مهم‌ترین معابد شینتو در جنوب کیوتو به شمار می‌رود. این معبد به‌خاطر هزاران دروازه‌ «توری» (torii) نارنجی رنگش شهرت دارد که شبکه‌ای از مسیرهای پشت ساختمان اصلی را پوشش می‌دهند. این مسیرها به جنگل کوه مقدس ایناری منتهی می‌شوند که ۲۳۳ متر ارتفاع دارد و بخشی از محوطه‌ی معبد به حساب می‌آید. گفته می‌شود این معبد محبوب دارای ۳۲ هزار معبد زیرمجموعه در سراسرژاپن است.

 

از میان چندین هزار معبدی که به ایناری، خدای برنج و فراوانی در آئین شینتو اختصاص دارد، معبد فوشیمی‌ ایناری، یک سروگردن از همه بالاتر و مهم‌تر است. گفته می‌شود که روباه‌ها پیام‌رسان‌های ایناری بودند و به همین دلیل تعداد زیادی مجسمه‌ی روباه در محوطه‌ی معبد به چشم می‌خورد. این معبد پیشینه‌ای باستانی دارد و قدمت آن به زمان پیش از انتقال پایتخت به توکیو در سال ۷۹۴ برمی‌گردد. بنای معبد اصلی در سال ۱۴۹۹ ساخته شده ‌است و دروازه‌ی اصلی در دامنه‌ی تپه قرار دارد.

 

با اینکه اصلی‌ترین دلیل بازدید گردشگران خارجی از فوشیمی‌ ایناری، گشتن مسیرهای کوهستانی آن است؛ اما ساختمان‌های معبد نیز در نوع خود جذاب و دیدنی هستند. در ورودی معبد، دروازه‌ی رومون قرار دارد که در سال ۱۵۸۹ توسط رهبر معروف تویوتومی هیدِیوشی اهدا شد. بازدیدکنندگان پس از عبور از در ورودی، به تالار اصلی معبد می‌رسند؛ جایی که باید با اهدای پیشکشی کوچک، احترام خود را نشان دهند.

در قسمت پشتی محوطه‌ی اصلی معبد، ورودی پیاده‌روی دروازه‌‌ی توری قرار دارد که با ردیف‌هایی دوتایی از دروازه‌های متراکم و موازی موسوم به «سِنبون توری» (هزاران دروازه توری) آغاز می‌شود. این دروازه‌ها که کل مسیر را احاطه کرده‌اند، از طرف افراد و گروه‌ها اهدا شده‌اند و بازدیدکنندگان می‌توانند نام هر اهداکننده و تاریخ اهدا را در پشت هر دروازه مشاهده کنند.

قیمت این دروازه‌ها از حدود ۳۶۰۰ دلار برای اندازه‌های کوچک شروع می‌شود و تا حدود ۹۲۰۰ دلار برای دروازه‌های بزرگ ادامه دارد. کوه‌نوردی تا قله‌ی کوه و برگشت از آن حدود دو تا سه ساعت زمان می‌برد، با این حال بازدیدکنندگان می‌توانند تا هر جا که مایل هستند بروند و برگردند. در طول این مسیر، چندین معبد کوچک با تعدادی دروازه‌ی توری کوچک وجود دارد که بازدیدکنندگان با مبالغ کمتری آن‌ها را وقف کرده‌اند. چند رستوران کوچک نیز در طول این مسیر فعالیت می‌کنند که غذاهای محلی نظیر سوشی ایناری و اودون روباه را به شکل تکه‌های توفو سرخ‌شده سرو می‌کنند؛ غذایی که گفته می‌شود موردعلاقه‌ی روباه‌ها بوده است.

 

ادامه نوشته

جزیره ایستر

حدود نه هزار سال پیش مردمانی در جزیره‌ی ایستر شروع به ساخت و ساز مجسمه‌هایی غول پیکر کردند تا شاید بتوانند نمادی از قدرت نیاکانشان را به جای بگذارند. 

 

جزیره‌‌ی ایستر واقع در اقیانوس آرام، متعلق به کشور شیلی با حدود ۳۷۹۱ نفر جمعیت یکی از جزایر مسکونی منفرد جهان به شمار می‌رود.این جزیره که در قدیم به مرکز جهان "te pito ote "henuaمعروف بوده است نام کنونی خود را  از اولین بازدید به ثبت رسیده  اروپاییان گرفته است. جزیره  ایستر جزیره‌ای تقریبا مثلثی شکل و دارای ۳ کوه آتشفشانی است.

این جزیره‌ پر از رمز راز معروفیت خود را مدیون از تندیس‌های ۴۰۰ ساله‌ و موآی‌ها است. موآی‌ها  که یک سری مجسمه‌ غول پیکر در حاشیه‌ی شبه جزیره‌ی پولی نزی هستند، مهمترین نماد جزیره‌ی ایستر محسوب می‌شوند. تعداد قابل‌توجهی از موآی‌ها بر روی سکوهای عظیم آهو قرار دارند. برپایی این مجسمه‌ها بر روی  سکوی آهو که نماد تشریفات بوده است شاید بیانگر زندگی پر قدرت باشد. علاوه به راین می‌توان این مجسمه‌ها را تجسمی از اجداد و نیاکان نیز دانست. مجسمه‌های نیم‌تنه‌ی موآی که به سر‌های جزیره‌ی ایستر نیز معروف است، اغلب از خاکستر آتشفشانی متراکم و سنگ ساخته شده‌اند. بزرگترین مجسمه با ۱۰ متر ارتفاع و ۷۵ تن وزن Paro نام دارد. همه‌ی مجسمه‌ها تقریبا با یک سبک و سیاق خاص،  سرهای بزرگ و بدون توازن ساخته شده‌اند. بر روی سر اغلب مجسمه‌ها یک استوانه‌ی سنگی قرمز رنگ وجود دارد. ۸۸۷  مجسمه‌ی غول پیکر این جزیره شاید تهدیدی برای بیگانگان و نوعی محافظت از جزیره به شمار می‌رفته است. تحقیقات نشان‌ می‌دهد این مجسمه‌ها بعد از تکمیل شدن به محل اصلی انتقال داده می‌شدند.چگونگی این حمل و نقل کاملا مشخص نیست

اما بدون شک برای جابجایی نیازمند نیروهای انسانی، راه‌های هموار، طناب، چرخ‌های سنگی ساخته‌ی دست انسان و یا غلتک‌ها بوده‌اند. ساخت این مجسمه‌ها باعث از بین رفتن بسیاری از جنگل‌ها و اراضی اطراف جزیره شد زیرا برای حمل آن‌ها به درختان جنگل و برای طناب‌ها به علفزار‌ها(به گفته‌ی کارشناسان علف‌های این منطقه بسیار محکم و ضخیم بوده است به‌گونه‌ای که با دست پاره‌ نمی‌شد) نیاز داشتند. روند جابجایی این مجسمه‌ها، کم شدن اراضی و خوارکی‌ها، افزایش جمعیت باعث شد مردم این منطقه شروع به خوردن همدیگر کنند. علاوه برموی‌آ ها دیوار‌های سنگی معروف به ویناپو (Vinapu) شبیه دیوارهای تمدن اینکاها در پرو، مجسمه‌هایی شبیه به موی‌آ که کاملا فرسوده شده‌اند، تعداد ۱۲۳۳ خانه سنگی که توپاً  Tupa نام دارد و Wحدود ۱۰۰۰ مکان  با بیش از ۴۰۰۰ سنگ نوشته در این جزیره به یادگار مانده است.

از مهم‌ترین دست خط‌های به جا مانده در این جزیره رونگورونگو (Rongorongo)است که یک موسیور فرانسوی آن‌ را گزارش کرده است. تا کنون تمامی تلاش‌ها برای رمز گشایی این کتیبه به سرانجام نرسیده است. تمام وسایلی  به جا مانده از میز و صندلی‌هایی که رنگورونگو روی آن حکاکی شده در موزه‌های سراسر دنیا نگهداری می‌شوند.

از میان حدوداً ۱۵ هزار ساکن جزیره‌ی ایستر در صده‌ی ۱۶۰۰، فقط ۱۱۱ نفر تا دهه‌ی ۱۸۶۰ باقی ماندند. امروز، حدود ۲۰۰۰ نفر در دورافتاده‌ترین جزیره‌ی دنیا، یعنی «ایستر» زندگی می‌کنند. اعضای گروه «پروژه‌ی استخراج مجسمه‌ی جزیره ایستر»، برای کشف اسرار بیشتر، یک بار دیگر به این مکان باز خواهند گشت.

 

آدرس

 ۳۶۰۰ کیلومتری غرب شیلی

دسترسی

بهتر است برای دسترسی به این منطقه بسیار جست و جو کنید. فکر ارزانی را از سرتان بیرون کرده و بدانید که هر چقدر برای رفتن به این جزیره ی مرموز هزینه کنید ارزشش را دارد. برای رفتن به ایستر فقط یک خط هوایی از دسانتیگو شیلی وجود دارد. بعد از سفر به آمریکای جنوبی و شیلی می توانید برای تهیه ی این بلیت اقدام کنید. دور ار انتظار است که بهایی پرداختی شما صرفا بابت مسافتی باشد که هواپیما طی خواهد کرد.

 

دریای ستاره ها در مالدیو

مالدیو به دلیل داشتن سواحل و مناظر دیدنی و باورنکردنی، که از نزدیک بسیار زیباتر از عکس هایش است، در رتبه بندی جهانی، شهرت دارد. اما چیزی که حتی از این موضوع خاص تر است

تجربه ی بی نظیر و رمانتیک

تصور کنید یک روز را با آرامش در سواحل بی نظیر مالدیو می گذرانید و به تماشای غروب خورشید می نشینید. سپس از میل کردن شام، دوباره به ساحل آمده و قدم می زنید، به آسمان نگاه می کنید، ستاره های بی شمار و خطوط راه شیری را ببینید، سپس درخشش ستاره ها را در آب و لبه ی ساحل می بینید. این پدیده ی طبیعی در مالدیو، به "دریای ستاره ها" معروف است

چه چیزی باعث ایجاد دریای ستاره می شود؟

در میان ماهی های استوایی، کوسه ها و مرجان ها در اقیانوس هند، میلیاردها فیتوپلانکتون وجود دارد. اما آنچه آنها را از دیگر موجودات مجزا می کند، توانایی منحصر به فردشان برای تولید نور است. فشار ناشی از حرکت دریا و امواج، باعث می شود تا فیتوپلانکتون ها، نور را به عنوان یک مکانیسم دفاعی، به نحوی مشابه با برخی از کرم های شب تاب، منتشر کنند. این نور دارای یک رنگ آبی نئونی است.

ادامه نوشته

منطقه لوپینگ

منطقه لوپینگ (Luoping) در چین تقریبا در تمام طول سال ساکت است تا اینکه گل های کانولا شکوفه می زنند و این منطقه دوباره به دنیا می آید و به چشم اندازی فوق العاده از گل های زرد تبدیل می شود که تا آنجا که چشم کار می کند ادامه دارد

گل های کانولا، که به کلزا هم معروف هستند، برای تولید روغن آشپزی استفاده می شوند. این گل ها علاوه بر این که برای توریست ها و عکاسان جذاب هستند، گل مورد علاقه زنبورها هم محسوب می شوند. به همین دلیل زنبورداران در زمان شکوفه این گل ها در بهمن تا فروردین در میان آنها چادر می زنند. اگرچه همه جا در اطراف شهر کوچک لوپینگ در رنگ زرد غوطه ور است اما شاید بهترین جا برای دیدن آنها از روی بلندی هایی مانند تپه خروس طلایی (aka Jinjifeng) و صدهزار تپه باشد. بعضی از اشکالی که این گل ها در مزارع تراسی به خود می گیرند بی نظیر است.

در ابتدای فصل کانولا یک فستیوال سالانه برای بزرگداشت گل برگزار می شود. اما بعد از ریختن گلبرگ ها منطقه لوپینگ به خواب خود در میان تپه ها باز می گردد.

پارک ملی دریاچه های پلیتویک

پارک ملی دریاچه های پلیتویک (Plitvice Lakes National Park) محبوب‌ترین جاذبه این سرزمین برای مسافران تور کرواسی است. این پارک ملی تقریبا در نیمه راه بین پایتخت یعنی زاگرب و شهر زادار در نزدیکی دریا قرار گرفته است. دریاچه‌های این پارک سال‌ها است که به یکی از بایدهای بازدید در تور اروپا تبدیل شده‌اند. پارک ملی پلیتویک در سال 1979 به عنوان میراث جهانی در یونسکو ثبت شد. زیبایی این پارک ملی مربوط به 16 دریاچه‌اش است؛ دریاچه‌هایی که با مجموعه‌ای از آبشارها به هم متصل و با  جنگلی متراکم، سرسبز و پر از حیوانات وحشی مانند گوزن، خرس، گرگ، گراز و گونه‌های نادری از پرندگان احاطه شده‌اند. این منطقه طبیعی حدود 300 کیلومتر مربع مساحت دارد، در حالی که دریاچه‌ها در فاصله‌ای 8 کیلومتری به هم پیوسته‌اند

در محدوده این پارک تفاوت ارتفاع زیادی هم وجود دارد؛ بلندترین نقطه 12870 متر بالاتر از سطح دریا است در حالی که در پایین‌ترین نقطه این عدد به 380 متر می‌رسد. تفاوت ارتفاع کلی در میان دریاچه‌ها 135 متر است؛ آبشار Veliki (بزرگترین آبشار پارک)، 70 متر طول دارد. اگر هنوز تصمیم نگرفته‌اید که در تور اروپا از پارک ملی دریاچه های پلیتویک بازدید کنید یا نه، کافی است به چند عکس از طبیعت فوق‌العاده زیبای این منطقه نگاه کنید تا مانند هزاران نفری که هر سال از اینجا دیدن می‌کنند، دلتان را تمام و کمال ببازید. وبسایت رسمی دریاچه‌های پلیتویک یک تور مجازی خارق‌العاده دارد که در آن می‌توانید منظره‌هایی واقعا خیره‌کننده و تماشایی را ببینید اما مطمئن باشید هیچ عکسی نمی‌تواند مشابه تجربه‌ای باشد که شما در تور کرواسی از بودن در این منطقه پیدا خواهید کرد.

قیمت بلیت پارک ملی دریاچه های پلیتویک

پارک ملی دریاچه های پلیتویک کرواسی هر روز و در تمام طول سال باز است. در تابستان ساعت باز بودن بیشتر است، معمولا از 7 صبح تا 8 شب. برای ورود به این پارک باید مبلغی را پرداخت کنید؛ پولی که برای حفظ و حراست از پارک هزینه می‌شود. این مبلغ از ژانویه تا مارس و در ماه‌های نوامبر و دسامبر برای بزرگسالان 55 کونا است. از آوریل تا ژوئن و در سپتامبر و اکتبر ورودی 110 کونا و در جولای و آگوست (شلوغ‌ترین فصل گردشگری کرواسی) 180 کونا است. بلیت برای کودکان 7 تا 18 سال کمتر است؛ ورودی بچه‌های زیر 7 سال هم رایگان است. اگر در تور اروپا همراه با گروه‌های 15 نفره و یا بیشتر وارد پارک شوید می‌توانید در مبلغ ورودی تخفیف بگیرید. بلیت دو روزه قیمت پایین‌تری دارد و به شما فرصت می‌دهد با صرف هزینه کمتر از تمام جذابیت‌های پارک لذت ببرید. دو ورودی در پارک وجود دارند؛ ورودی 1 برای دریاچه‌های پایینی و ورودی 2 برای دریاچه‌هایی در ارتفاع بالاتر. ورودی 2 و در نتیجه بخش‌هایی از پارک معمولا در زمستان از نوامبر تا آوریل بسته هستند.

بهترین زمان برای بازدید از دریاچه های پلیتویک در تور کرواسی

پارک ملی دریاچه های پلیتویک تنها محلی برای بازدید در تابستان نیست؛ این پارک مکانی شگفت‌انگیز برای دیدن در هر زمانی از سال است. در فصل‌های مختلف، پارک رنگ‌های متفاوتی به خود می‌گیرد؛ چه محیطهای سرسبز و زیبای بهار و تابستان باشد، چه رنگ‌های غنی پاییز یا مناظر جادویی برف و یخ در زمستان، شما با یکی از اعجاب‌آور‌ترین جاذبه‌هایی که در تور اروپا می‌توانید ببینید مواجه هستید. حتی اگر هوا بارانی باشد، پارک همچنان مکانی شگفت‌انگیز برای گشت و گذار است و حال و هوایی رویایی به خود می‌گیرد؛ صدای خوردن قطره‌های باران بر پیاده‌راه‌های چوبی، استشمام بوی طراوت و تازگی و دیدن منظره‌های آب‌های خروشان آبشارها، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی برایتان به یادگار خواهند گذاشت. همانطور که انتظار می‌رود پلیتویک در تابستان بازدیدکنندگان زیادی دارد و پیاده‌راه‌ها حسابی شلوغ می‌شوند. پیشنهاد می‌کنیم بهار یا اواخر تابستان به این منطقه بروید، زمانی که هوا همچنان خوب است، پارک برای ساعات طولانی‌تری باز است و جمعیت کمتری حضور دارند.

کوه رورایما

کوه رورایما Mount Roraima در ونزوئلا یکی از مناطق دیدنی جهان است و دلیل آن شکل کوه است که به یک میز شبیه است. طول این کوه ۴۰۰ متر از چهار طرف است و تنها راه بالا رفتن از این کوه وجود شیبی طبیعی به شکل پله است. آسمان بر بلندای این کوه هر روز می بارد و موجب می شود، از همه طرف*های آن آبشارهایی روان شود که از جمله بلندترین آبشارهای جهان به شمار می آید.
که الهام بخش نویسنده بزرگ آرتور کانندویل در خلق کتاب دنیای گمشده است.
کوه رورایما یکی از قدیمی ترین و شگفت انگیز ترین کوه ها و ساختارهای شکل گرفته روی زمین است که چشم نواز و تحسین برانگیز، خودنمایی می کند.

 

کوه رورایما

کوه رورایما Mount Roraima در ونزوئلا یکی از مناطق دیدنی جهان است و دلیل آن شکل کوه است که به یک میز شبیه است. طول این کوه ۴۰۰ متر از چهار طرف است و تنها راه بالا رفتن از این کوه وجود شیبی طبیعی به شکل پله است. آسمان بر بلندای این کوه هر روز می بارد و موجب می شود، از همه طرف*های آن آبشارهایی روان شود که از جمله بلندترین آبشارهای جهان به شمار می آید.

بر فراز منطقه جنگلی مرزی بین دو کشور برزیل و ونزوئلا یکی از زیبا ترین کوه های جهان که قله ای مسطح دارد سر برافراشته که الهام بخش نویسنده بزرگ آرتور کانندویل در خلق کتاب دنیای گمشده است.کوه رورایما یکی از قدیمی ترین و شگفت انگیز ترین کوه ها و ساختارهای شکل گرفته روی زمین است که چشم نواز و تحسین برانگیز، خودنمایی می کند.

 

پترا

پترا ( به عربی: البتراء) شهری تاریخی در کشور پادشاهی اردن است که پایتخت حکومت باستانی نَبَطی‌ها بود. این شهر باستانی در ۲۶۲ کیلومتری جنوب شهر عمّان پایتخت اردن ودر غرب راه اصلی بین این شهر و بندر عقبه واقع شده‌است. پترا شهری است کامل که همهٔ آن در کوه و در تخته سنگهایی به رنگ گُل سرخ یا رنگ صورتی تراشیده شده‌است. از اینجاست که نام این شهر زیبا پترا نهاده شده‌است. کلمه پترا به زبان یونانی به معنی صخره است و چون این شهر باستانی تماماً در سنگ (صخره) کنده شده‌است آنرا پترا نامیده‌اند

همچنین این شهر تاریخی و زیبا را به خاطر گل سرخ گون بودنش به‌نام المدینة الوردیة نیز نامیده شده‌است، در سال ۱۹۷۸ میلادی کتابی در این مورد نوشته شده‌است که از تاریخ بنای این شهر باستانی سخن می‌گوید، مؤلف نام کتاب را الأسرار المَدینَة الوَردِیَة نامگذاری نموده‌است. نام قدیم این شهر سلع بود، یعنی صخره، رومیان نامش را به زبان خودشان ترجمه نموده‌اند. پترا در قرن اول قبل از میلاد و در عهد شاه غسانی حارث سوم درخشید. نبطی‌ها در شکل‌گیری دبیره یا خط عربی که بعدها مورد تقلید و استفاده ایرانیان هم قرار گرفت نقش به‌سزایی داشتند..

قلعه چیتورگاه

قلعه چیتورگاه (Chittorgarh)، یک قلعه باستانی در ایالت راجستان (Chittorgarh) واقع در شمال غرب هند است. چیتورگاه بزرگترین قلعه هند به شمار می رود. این قلعه که به نام آسان شده چیتور (Chittor) نیز نامیده می شود، روزگاری پایتخت حکومت باستانی میوار (Mewar) بوده است. چیتورگاه در جنوب استان راجستان، 112 کیلومتری شهر اجمیر (Ajmer) و در نیمه راه دهلی و بمبئی در بزرگراه ملی 8 هند واقع شده است. این دژ مستحکم و تاریخی در فضایی به وسعت بیش از 280 هکتار در بالای دشت و شهر چیتور قرار گرفته است. این قلعه از زیبایی های خاصی برخوردار است و به همین دلیل گردشگران بسیاری از سراسر جهان از این قلعه باستانی و تماشایی بازدید می کنند. در میان قلعه یک برج هشت طبقه وجود دارد که قلعه پیروزی نامیده می شود.

این برج که با کنده کاری ها و نقوش برجسته تزیین شده است، بین سال های 1458 تا 1468 ساخته شده و 37.2 متر ارتفاع دارد. با گذر از 157 پله مارپیچی و باریک می توان به طبقه هشتم رفت و از آنجا مناظر زیبایی از کل شهر جدید چیتور را به تماشا نشست. گنبد این معبد که بعدها به آن اضافه شده، در قرن نوزدهم توسط رعد و برق آسیب داد ولی سپس تعمیر شد. قلعه مزبور که دارای کاخ های تاریخی، دروازه ها، معابد و دو برج بزرگ است، در طول قرن های متمادی، الهام بخش گردشگران و نویسندگان بوده است. گفتنی است شهر چیتور آب و هوای سیار خشکی دارد

. در تابستان هوای این منطقه به شدت گرم می شود. از ماه آوریل تا ژوئیه (اردیبهشت تا مرداد) دمای هوا معمولاً بین 43.8 تا 23.8 درجه سانتی گراد متغیر است. در فصل زمستان هوای این منطقه قدری سرد می شود و دمای آن به 28.37 تا 11.6 درجه سانتی گراد می رسد. در ماه های ژوئن تا آگوست (تیر تا شهریور) منطقه بعضاً شاهد باران های سیل آساست.

ماچوپیچو در پرو

حقایق سری ماچوپیچو که آن را جزیی از عجایب هفتگانه کرد

از ماچوپیچو در پرو تا حالا چه خوانده اید؟ شهری باستانی دره ی مقدس در کوه های آند که در کشور پرو قرار دارد. این شهر هنوز که هنوز است در ذهن دانشمندان و محققان مثل یک علامت تعجب بزرگ و یک معمای حل نشده باقی مانده است چرا که آنقدر زوایای اسرارآمیز در آن زیاد است که حتی گفته می شود این شهر نمی توانسته یک شهر معمولی بوده باشد.

ماچوپیچو محل زندگی خاندان سلطنتی اینکاها

اولین مسئله ای که درباره ی ماچوپیچو به وجود می آید جای عجیب آن است، این که چرا چنین جایی را برای ساخت این شهر در آن دوران انتخاب کرده اند؟ به طور کلی تمدن های گذشته مثل اینکاها بسیار عملی زندگی می کرده اند یعنی شیوه ی زندگی شان به گونه ای بوده است تا بتوانند زنده بمانند. با این حال اینکاها تصمیم گرفتند تا ماچوپیچو در پرو را در ارتفاع ۷۹۷۲ فوتی بسازند. گفته می شود که اینکاها خود را در معرض خطر می دیده اند  به همین دلیل تصمیم گرفته اند تا جایی را برای شهرشان انتخاب کند تا بتوانند از خاندان سلطنتی محافظت کنند در حقیقت بیشتر محققان امروزی بر این عقیده اند که این شهر در واقع جایی امن برای خاندان سلطنتی بوده است.

ماچوپیچو به معنای کوه قدیمی

اسم ماچوپیچو در واقع از زبان محلی Quechua برگرفته شده است که به معنای کوه قدیمی است. ماچوپیچو بر فراز کوه های آند ساخته شده است و بیشتر از ۲۴۰۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و چیزی که مشخص است این است که این شهر نمی توانسته یک جای معمولی بوده باشد

هنر معماری و تمدن باور نکردنی اینکاها

شماره ی سوم از حقایق ماچوپیچو در پرو را راز مهندسی  معماری اینکاها فاش می کند. در این شهر بیشتر از ۲۵۰ سازه ی جدا جدا وجود دارد و چیزی که معلوم نیست این است که چطور ممکن بوده که در آن دوران با آن ابزارهای ابتدایی چنین شاهکاری خلق شود، انگار که اینکاها بسیار جلوتر از زمان خودشان بوده اند. این نشان دهنده ی تخصص عجیب اینکاها در ساخت و ساز است  جالب است بدانید که در بین این بناها، گرمابه هایی هم وجود دارد. همچنین کاملا مشخص است که اینکاها زمان زیادی را صرف دیزاین و طراحی شهرشان کرده اند چرا که ساخت چنین جایی آن هم با آن ابزار و وسایل، سال های سال طول می کشیده است.

این خرابه هایی که از ماچوپیچو در پرو هم بر جا مانده است شامل ۳۰۰۰ پله است که بسیاری از آن ها اجازه ی دسترسی به تراس ها و مناطق اطراف کوه را می دهند و محققان بر این باورند که از آن فضاها هم برای کاشت سبزیجات استفاده می شده است.

 

سیستم‌های پیچیده آبی ماچوپیچو

سیستم پیچیده ای از راه آب ها، کانال ها آی و فواره هایی که زمانی در خرابه ها وجود داشته اند. حتی تا امروزه هم دانشمندان نتوانسته اند توضیحی در مورد این که چطور اینکاها در آن زمان همچنین سیستم پیچیده ای را ابداع کرده اند بدهند. این سیستم ها به اندازه ای کارآمد بوده اند که به راحتی می توانسته اند تمام زمین های کشاورزی را هم آبیاری کنند!

ادامه نوشته

کوه زرد

سال ساخت زردکوه در کوهرنگ: دوره تاریخی زردکوه در کوهرنگ: سایر دسته بندی جاذبه: جاذبه طبیعی نوع جاذبه: کوه قیمت ورودیه زردکوه در کوهرنگ برای ایرانی: قیمت ورودیه زردکوه در کوهرنگ برای غیر ایرانی: ساعت بازدید از زردکوه در کوهرنگ: الی تلفن پاسخگویی جاذبه: آدرس زردکوه در کوهرنگ: چهارمحال و بختیاری- کوهرنگ زردکوه نام رشته کوهی میان دو رودخانه کوهرنگ و بازفت در استان چهارمحال و بختیاری است. این رشته کوه دارای قلل مهمی چون کینو، هفت تنان، شاه شهیدان، سردان، زرده، چری و ... است.

بلندترین قله آن کلونچین به ارتفاع 4221 متر است. جبهه ی غربی این خط الراس از دیواره ها و دره های عمیقی پوشیده شده که صعود در فصل زمستان را کمی مشکل می کند. وجود دریاچه های کوهرنگ و نازی، یخچال های ایلوک، پورسونان و خرسان بر اهمیت این منطقه افزوده و آن را به یکی از بهترین مناطق کوهنوردی در کشور تبدیل کرده است.

کوه سبلان

به نام خدا

کوه سبلان که در زبان ترکی آذربایجانی «ساوالان» و در زبان تالشی «سفلون» نامیده می‌شود، از دره قره‌سو در شمال غرب شهر اردبیل شروع شده و در جهت شرقی- غربی به طول 60 کیلومتر و عرض حدود 48 کیلومتر تا کوه قوشه‌داغ در جنوب اهر امتداد می‌یابد و به وسیله این کوه به ارتفاعات قره‌داغ متصل می‌شود. کوه سبلان بر سه شهر اردبیل، اهر و مشکین‌شهر مشرف است. این کوه در 25 کیلومتری جنوب شرقی مشگین شهر و در فاصله حدود 40 کیلومتری شهر اردبیل قرار دارد

سبلان سومین قله بلند ایران و یک کوه آتشفشانی غیرفعال است. ارتفاع بلندترین قله آن به نام «سلطان ساوالان» به 4811 متر می‌رسد. در جبهه غربی قله سلطان ساوالان و در کنار جان‌پناه سنگی به شکل عقاب قرار دارد که در طول زمان به نماد کوه سبلان تبدیل شده است. این قطعه سنگ که به واقع اعجاز طبیعت می‌باشد، به شکل عقابی است که نشسته و سر را به جانب شرق چرخانده است

مراتع سبلان از بهترین مراتع طبیعی ایران است. دامنه‌های سبلان، برخلاف سهند که کمی سنگلاخی است، دارای خاک نرم‌ و حاصلخیز است و علف‌های مرغوب و پرارزشی در آن رشد می‌کنند.

 کوه سبلان در زبان ترکی آذربایجانی «ساوالان» و در زبان تالشی «سفلون» نامیده می‌شود

سبلان به خاطر آبگرم‌های طبیعی دامنه کوه، طبیعت تابستانی زیبا، دریاچه زیبا در قله کوه، مورد توجه دوستداران طبیعت می‌باشد همچنین از آنجایی که تمام قلل سبلان در ایام سال پوشیده از یخ و برف‌های دائمی می‌باشند، در این منطقه یک پیست اسکی به نام «الوارس» وجود دارد که مورد توجه گردشگران است

 

 

ادامه نوشته

کوه کرکس

به نام خدا رشته‌کوه کرکس، از رشته‌کوه‌های مرکزی ایران در استان اصفهان به شمار می‌آید که با پهنه وسیع 3400 کیلومتر مربعیش، در جهت شمال غربی - جنوب شرقی در شهرستان‌های کاشان، نطنز، برخوار و میمه و همچنین اردستان امتداد یافته است. قله‌های این رشته‌کوه تقریبا نیمی از سال را پوشیده از برف هستند چرا که ارتفاع زیادی دارند. آب و هوای معتدل و چشمه‌های زیادی که حاصل این برف‌ها هستند، سبب شده دامنه این کوه‌ها محل رویش گیاهان متنوعی از گیاهان بوته‌ای (درمنه، گون و ...) تا درختچه‌هایی پراکنده باشد. انواع جانوران وحشی، مانند کل و بز، آهو و گراز، گرگ و پلنگ و تشی نیز حیات وحش این کوه‌ها را تشکیل می‌دهند. 96 هکتار از زمین‌های این منطقه به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شده تا از این حیات وحش به خوبی محافظت شود.

دلیل تشکیل این کوه‌ها گدازه‌هایی است که از شکاف‌های موجود بر روی زمین به بالا راه یافته‌اند. کوه کرکس با ارتفاع 3895 متر و کوه‌های کمر سیاه (3630 متر) زیرپل (3630 متر)، گرگش (3588 متر)، غلبه شاه (3493 متر)، لالیوان (3350 متر)، هشاش (3210 متر) و ارشد با 3199 متر کوه‌های بالای سه هزار متر این رشته‌کوه را تشکیل می‌دهند. ابیانه، روستای تاریخی شهرستان نطنز در مجاورت کوه کرکس واقع شده است. برای وجه تسمیه این کوه، نظریات مختلفی بیان شده، حمدالله مستوفی جغرافیدان نامی قرن هشتم دلیل این نامگذاری را این‌گونه بیان کرده: از بلندی این کوه، کرکس بر فرازش نمی‌رود.

برخی نیز وجود کرکس‌های سیاه کوچک که بر فراز دامنه‌های کوه در پروازند را دلیل این نامگذاری می‌دانند. روایت دیگری که احتمالا درست نیست به شکارگاه بودن این کوه در زمان شاه عباس اشاره دارد. زمانی که یک کرکس، جام آغشته به زهرِ شاه عباس صفوی را می ریزد و شاه او را می‌کشد اما زمانی که از ماجرا آگاه می‌شود، پشیمان شده و حتی آرامگاهی در این کوه برای آن کرکس درست می‌کند. کوه کرکس، یکی از محبوب‌ترین کوه‌ها برای کوهنوردان است. برای صعود به این قله، مسیر جنوبی که به مسیر کشه شهرت دارد متداولتر است، صعودی که بین 5 تا 7 ساعت در شرایط عادی طول خواهد کشید. این مسیر از طرق رود در 25 کیلومتری نطنز آغاز شده و به سمت روستای کشه و از آنجا به چشمه اصفهانی‌ها می رود. پس از پشت سر گذاشتن این چشمه، باید در مسیری مالرو به سمت شمال حرکت کنید

 

ادامه نوشته